Στις 12 Αυγούστου 1832 επισπεύτηκε την Βουλή στο Ναύπλιο ο Λαμαρτίνος είναι ας δούμε πως την περιγράφει:
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η πρώτη Βουλή των Ελλήνων στο Ναύπλιο.
« Η αίθουσα είναι ένα ξύλινο υπόστεγο, οι τοίχοι και η στέγη είναι φτιαγμένα από σανίδες έλατου που χάσκον, οι βουλευτές κάθονται σε ψηλούς πάγκους, ολόγυρα σ ένα αλώνι από άμμο και μιλούν από την θέση τους. Καθόμαστε σε έναν χώρο από πέτρες στην είσοδο της αίθουσας , για να τους δούμε που θα ρχονται.
Καταφτάνουν ο ένας ύστερα από τον άλλον, καβάλα στο άλογο, και με συνοδεία μεγαλύτερη ή μικρότερη ανάλογα με τη σπουδαιότητα του αρχηγού. Ο βουλευτής ξεπεζεύει , ενώ τα παλικάρια του, αρματωμένα με θαυμάσια όπλα, μαζεύονται λίγο πιο πέρα σ έναν μικρό χώρο που περιβάλλει την αίθουσα. Αυτός ο χώρος μοιάζει με στρατόπεδο ή με καραβάνι.
Το ύφος των βουλευτών είναι αρειμάνιο και αγέρωχο, μιλούν δίχως να μπερδεύουν τα λόγια τους, χωρίς διακοπές, με φωνή συγκινημένη αλλά σταθερή, μετρημένη και αρμονική. Δεν έχουν καμιά σχέση με εκείνα τα άγρια, απωθητικά πρόσωπα που είδαμε στους δρόμους του Ναυπλίου, είναι οι αρχηγοί ενός ηρωικού λαού, οι οποίοι κρατούν ακόμα στο χέρι το ντουφέκι ή το σπαθί που χρησιμοποιούσαν λίγο νωρίτερα για να τον απελευθερώσουν, και τώρα συζητούν όλοι μαζί για να βρουν τον τρόπο που θα εξασφαλίσει την εδραίωση της ελευθερίας τους. Το κοινοβούλιο τους είναι πολεμικό συμβούλιο.
Δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τίποτα πιο απλό και συνάμα πιο επιβλητικό από το θέαμα αυτού του οπλισμένου έθνους που συζητάει πάνω στα ερείπια της πατρίδας του, κάτω από έναν σανιδένιο θόλο ο οποίος υψώνεται καταμεσής στα χωράφια, ενώ οι στρατιώτες γυαλίζουν τα άρματά τους στην είσοδο αυτής της συγκλήτου και τα άλογα χλιμιντρίζουν ανυπομονώντας να ξαναπάρουν τα μονοπάτια των βουνών.
Ανάμεσα στους αρχηγούς συναντάς θαυμάσια πρόσωπα, ωραία, έξυπνα ηρωικά: είναι οι βουνίσιοι.
Αναγνωρίζεις εύκολα τους Έλληνες νησιώτες εμπόρους από τα θηλυπρεπέστερα χαρακτηρίστηκα τους, από την καπατσοσύνη που εκφράζει η φυσιογνωμία τους. Το εμπόριο και το καθισιό μέσα στις πόλεις αφαίρεσαν από το πρόσωπό τους κάθε ευγένεια και δύναμη, για να αποτυπώσουν τη σφραγίδα της χυδαίας επιτηδειότητας και της πονηριάς που τους χαρακτηρίζει.»
Εντύπωση όμως η Βουλή του Ναυπλίου προξένησε και στον κόμη ντ Εστουρμέλ έλεγε :
«Θυμάμαι για καιρό την εντύπωση που μου προξένησε η βουλή των αντιπροσώπων τους , που οι παράλογες προτάσεις διαδέχονταν η μια την άλλη και όπου η λεηλασία βρισκόταν τόσο στην ημερήσια διάταξη, ώστε το Ναύπλιο απειλήθηκε από τους ληστές που είχαν στην ακολουθία τους οι βουλευτές αυτοί….
Δεν είδα λοιπόν τίποτα που να προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά πολλούς ανθρώπους διατεθειμένους να παραβιάσουν τις πόρτες και τις κλειδαριές, να βιάσουν και να κλέψουν πράγμα που έχουν κάνει στο Μεσολόγγι…..»
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- ΤΡΕΙΣ ΓΑΛΛΟΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ εκδόσεις ΒΗΜΑ περιηγήσεις
- ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ του Παν Μουλλά
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η πρώτη Βουλή των Ελλήνων στο Ναύπλιο.
« Η αίθουσα είναι ένα ξύλινο υπόστεγο, οι τοίχοι και η στέγη είναι φτιαγμένα από σανίδες έλατου που χάσκον, οι βουλευτές κάθονται σε ψηλούς πάγκους, ολόγυρα σ ένα αλώνι από άμμο και μιλούν από την θέση τους. Καθόμαστε σε έναν χώρο από πέτρες στην είσοδο της αίθουσας , για να τους δούμε που θα ρχονται.
Καταφτάνουν ο ένας ύστερα από τον άλλον, καβάλα στο άλογο, και με συνοδεία μεγαλύτερη ή μικρότερη ανάλογα με τη σπουδαιότητα του αρχηγού. Ο βουλευτής ξεπεζεύει , ενώ τα παλικάρια του, αρματωμένα με θαυμάσια όπλα, μαζεύονται λίγο πιο πέρα σ έναν μικρό χώρο που περιβάλλει την αίθουσα. Αυτός ο χώρος μοιάζει με στρατόπεδο ή με καραβάνι.
Το ύφος των βουλευτών είναι αρειμάνιο και αγέρωχο, μιλούν δίχως να μπερδεύουν τα λόγια τους, χωρίς διακοπές, με φωνή συγκινημένη αλλά σταθερή, μετρημένη και αρμονική. Δεν έχουν καμιά σχέση με εκείνα τα άγρια, απωθητικά πρόσωπα που είδαμε στους δρόμους του Ναυπλίου, είναι οι αρχηγοί ενός ηρωικού λαού, οι οποίοι κρατούν ακόμα στο χέρι το ντουφέκι ή το σπαθί που χρησιμοποιούσαν λίγο νωρίτερα για να τον απελευθερώσουν, και τώρα συζητούν όλοι μαζί για να βρουν τον τρόπο που θα εξασφαλίσει την εδραίωση της ελευθερίας τους. Το κοινοβούλιο τους είναι πολεμικό συμβούλιο.
Δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τίποτα πιο απλό και συνάμα πιο επιβλητικό από το θέαμα αυτού του οπλισμένου έθνους που συζητάει πάνω στα ερείπια της πατρίδας του, κάτω από έναν σανιδένιο θόλο ο οποίος υψώνεται καταμεσής στα χωράφια, ενώ οι στρατιώτες γυαλίζουν τα άρματά τους στην είσοδο αυτής της συγκλήτου και τα άλογα χλιμιντρίζουν ανυπομονώντας να ξαναπάρουν τα μονοπάτια των βουνών.
Ανάμεσα στους αρχηγούς συναντάς θαυμάσια πρόσωπα, ωραία, έξυπνα ηρωικά: είναι οι βουνίσιοι.
Αναγνωρίζεις εύκολα τους Έλληνες νησιώτες εμπόρους από τα θηλυπρεπέστερα χαρακτηρίστηκα τους, από την καπατσοσύνη που εκφράζει η φυσιογνωμία τους. Το εμπόριο και το καθισιό μέσα στις πόλεις αφαίρεσαν από το πρόσωπό τους κάθε ευγένεια και δύναμη, για να αποτυπώσουν τη σφραγίδα της χυδαίας επιτηδειότητας και της πονηριάς που τους χαρακτηρίζει.»
«Θυμάμαι για καιρό την εντύπωση που μου προξένησε η βουλή των αντιπροσώπων τους , που οι παράλογες προτάσεις διαδέχονταν η μια την άλλη και όπου η λεηλασία βρισκόταν τόσο στην ημερήσια διάταξη, ώστε το Ναύπλιο απειλήθηκε από τους ληστές που είχαν στην ακολουθία τους οι βουλευτές αυτοί….
Δεν είδα λοιπόν τίποτα που να προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά πολλούς ανθρώπους διατεθειμένους να παραβιάσουν τις πόρτες και τις κλειδαριές, να βιάσουν και να κλέψουν πράγμα που έχουν κάνει στο Μεσολόγγι…..»
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- ΤΡΕΙΣ ΓΑΛΛΟΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ εκδόσεις ΒΗΜΑ περιηγήσεις
- ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ του Παν Μουλλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου