Η ΕΡΕΥΝΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
Η Δόμνα Σαμίου γεννήθηκε το 1928 σε μια παράγκα στην Καισαριανή, όπως πολύ χαρακτηριστικά λέει η ίδια: « Γεννήθηκα σε μια παράγκα στην Καισαριανή που είχε φτιάξει ο πατέρας μου..».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δασκάλα δίπλα στα παιδιά .
Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες μικρασιάτες από το Μπαιντίρι και σε πρόσφατη συνέντευξη λέει «Τίποτα άλλο δεν άκουγα από παιδάκι παρά για την πατρίδα των γονιών μου. Η Μικρά Ασία ήταν για μένα το παραμύθι μου».
Σπούδασε στον Σύλλογο προς διάδοση Εθνικής μουσικής με δάσκαλο τον Σίμωνα Καρρά, ο οποίος μεταξύ των άλλων της έμαθε Βυζαντινή μουσική, ακούσματα της οποίας είχε από τον πατέρα της που ήταν ψάλτης στον ναό του Αγίου Νικολάου στην Καισαριανή
Από το 1945 μέχρι το 1971 εργάστηκε στην ΕΙΡ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στη Σκιάθο , ακούει τραγούδια από τον λαό σε όλα τα μέρη της Ελλάδος και τα σώζει με διαρκείς καταγραφές τους.
Από το 1971 και μετά δίνει αμέτρητες συναυλίες και καταγράφει σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελληνικής παρουσίας, την Δημοτική μας μουσική με ηχογραφήσεις σε μαγνητόφωνο αυθεντικές εκτελέσεις από τον ίδιο τον λαό. Εμφανίζεται στην Ελλάδα, την Κύπρο αλλά και όπου Έλληνες, έτσι παρουσιάζεται στην Αγγλία, την Γαλλία, την Σουηδία, τη Φιλανδία, την Γερμανία, το Βέλγιο, την Βόρεια και Νότια Αμερική, την Αυστραλία και την Κωνσταντινούπολη. Κάνει εκπομπές στην
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Δόμνα της Καισαριανής.......
Στο κινηματογράφο έχει φτιαχτεί ένα βιογραφικό ντοκιμαντέρ «Η ΔΟΜΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΤΗΣ».
Στις πολλές συνεντεύξεις της οι θέσεις της για την Δημοτική μουσική έχουν βαρύνουσα σημασία και δεν παύει να βγάζει την αγάπη της για την καταγωγή της, δες μερικά αποσπάσματα:
Ø «Κάθε τραγούδι αντανακλά τον πολιτισμό που τον γέννησε».
Ø «Τα Μικρασιάτικα τραγούδια είναι άλλο ύφος, άλλα θέματα , έχουν ηρωικούς στίχους… είναι πιο ερωτικά, πιο μερακλήδικα. Τα τραγούδια των παραλίων έχουν μεγαλύτερη σχέση με τα νησιώτικα…».
Ø «Το χειμώνα καθόμασταν γύρω από το μαγκάλι, με μια λάμπα πετρελαίου και ψέλναμε…. Η μητέρα μου ήταν φάλτσα, ο Πατέρας μου έκανε τον ιερέα και εγώ τον διάκο, μετά ο πατέρας μου έκανε τον δεξιό ψάλτη και εγώ τον αριστερό… θυμάμαι ότι περνούσαν γραμμοφωνητζήδες από τις ταβέρνες, ακουμπούσαν το γραμμόφωνο σ’ ένα τραπέζι και οι θαμώνες έδιναν παραγγελία «παίξε το χαρικλάκι» και έδιναν μια δραχμή, εγώ τραγουδούσα. Κυρίως η φωνή μου ήταν στην Βυζαντινή και την Δημοτική μουσική…»
Έχουν καταγραφεί απόψεις της για όλα τα θέματα που αφορούν την Δημοτική μας μουσική, για την χρήση των μουσικών οργάνων της ανατολή έχει πει:
« ..έγιναν μόδα τα όργανα που χρησιμοποιούσαν οι Μικρασιάτες και τα έφεραν το ’22 όταν ήρθαν. Τότε ό Καρράς ανακάλυψε και πήρε κοντά του τον Σαββαίδη και τον Στεφανίδη που έπαιζαν κανονάκι, τον Τομπούλη με το Ούτι του κανείς όμως δεν τους έδινε σημασία … αργότερα τα ανακάλυψαν από το συγκρότημα «ΒΟΣΠΟΡΟΣ» της Κωνσταντινούπολης … είναι παρήγορο οι νέοι αντί να ασχολούνται με τα σαχλο – Ευρωπαικά να ασχολούνται με αυτά τα όργανα».
Με παράπονο μιλούσε για την χρήση σαν «μαϊντανό» των οργάνων Ούτι, κανονάκι και τουμπερλέκι.
Τέλος ένοιωθε αποτροπιασμό για την οικειοποίηση από διάφορους της δημοτικής μας μουσικής « …λένε ότι τα Μικρασιάτικα είναι δικά τους, μέχρι και ο Αρ Μόσχος λέει ότι το “Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία” είναι δικό του!....».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Για την προσφορά της τιμήθηκε και αγαπήθηκε.
Η γυναίκα αυτή έμαθε την Ελλάδα να αγαπά την παράδοση, αγάπησε όλα τα είδη αυτής της παράδοσης από τον Βυζαντινό μέλος που εκφράζεται με τους ύμνους της θρησκείας μας μέχρι τα γαμοτράγουδα του κλήδονα και του καρναβαλιού και με θάρρος τα παρουσίασε και ας διώχτηκε , είπε με παράπονο «Η αποκριά είναι πολύ παλιό πράγμα παιδάκι μου, είναι από την αρχαιότητα, τις φαλλικές γιορτές. Με κάλεσε μέχρι και ο ανακριτής για τα γαμοτράγουδα … δεν το ξέρεις αυτό;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου