ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ

            Υπάρχουν πολύ ενδιαφέρουσες αφηγήσεις που μας δείχνουν τους Τούρκους της Πελοποννήσου όπως τους είδε ο  Francois Rene de Chataubriand κατά το ταξίδι του στην προεπαναστατική Ελλάδα. Είναι αυτοί ακριβώς οι Τούρκοι που τους νίκησαν οι Έλληνες κατά την επανάσταση του 1821, τα αποσπάσματα της διήγησης δείχνουν και εξηγούν γιατί αυτό το μένος των Ελλήνων εναντίον τους κατά την Επανάσταση.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Francois-Rene de Chateaubriand.

 Το καράβι του λοιπόν είχε αράξει μισή λεύγα από την Μεθώνη, μπήκε σε μια βάρκα για να βγει στην Πελοποννησιακή ακτή, από την θάλασσα ακόμα είδε «…στην κορυφή ενός βράχου γενίτσαρους αρματωμένους με κάθε είδους όπλα ……. Μόλις φτάσαμε σ απόσταση φωνής μας φώναξαν ιταλικά Benvenuti!..... Οι Τούρκοι ρίχτηκαν στη θάλασσα, για να τραβήξουν την βάρκα μας στην στεριά και να μας βοηθήσουν να πηδήξουμε στον βράχο. Μιλούσαν όλοι μαζί και έκαναν χίλιες δυο ερωτήσεις στον καπετάνιο, ιταλικά και ελληνικά…..». Ο Σατωβριάνδος στην θέα των Τούρκων «…Αυτοί οι Τάταροι της Μεθώνης κάθονται μπροστά στις πόρτες τους , με σταυρωμένα πόδια, πάνω σε πάγκους ή ξύλινα τραπέζια…. Κάπνιζαν τις πίπες τους, έπιναν καφέ…. Γελούσαν, κουβέντιαζαν όλοι μαζί και έκαναν μεγάλο θόρυβο….» θυμήθηκε την φράση του ντε Μπονάλ «Οι Τούρκοι στρατοπέδευσαν στην Ευρώπη».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ευρωπαίοι επισκέπτες στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα  το 1794 μχ.

            Στην συνέχεια πήγαν στον Αγά «…. Κακομοιριασμένος, κούρνιαζε σ ένα είδος κρεβατιού εκστρατείας….με δέχτηκε μ αρκετή εγκαρδιότητα….» τον διαβεβαίωσε ότι «…μπορούσαν άνετα να περάσω τον Μοριά, γιατί οι δρόμοι ήταν ελεύθεροι, μια κι είχαν κοπεί τα κεφάλια τρακοσίων ή τετρακοσίων ληστών ….» ποιοι ήταν άραγε αυτοί οι ληστές; 

Στο βουνό της Ιθώμης ήταν μια ομάδα από ληστές «…Ο πασάς του Μοριά Οσμάν πασάς κουβαλήθηκε σ αυτούς τους τόπους. Κύκλωσε τα χωριά που οι κλέφτες συνήθιζαν  να στρατοπεδεύουν. Ήταν πάρα πολύ βαρετό για έναν Τούρκο να κάθεται να ξεχωρίζει τον ένοχο από τον αθώο, σκότωσαν σαν άγρια ζώα όσους βρέθηκαν στον δρόμο του πασά. Είναι αλήθεια πως οι ληστές εξοντώθηκαν, όμως μαζί με τριακόσιους Έλληνες χωρικούς που δεν είχαν καμιά ανάμειξη σ αυτή την υπόθεση».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Αθήνα το 1800 μχ

            Με ένα καΐκι που κουμάνταρε ένας γέρος Τούρκος «…με γκρίζα γενειάδα, με τα μάτια ζωηρά και χωμένα κάτω από τα πυκνά φρύδια….. πότε αμίλητος , πότε βγάζοντας αγριοφωνάρες, κρατούσε το τιμόνι ….» με το καΐκι ατό έκαναν ένα ταξίδι μισή λεύγα σε πέντε ώρες «…και δύο φορές κοντεύαμε να αναποδογυρίσουμε…» όταν έφτασαν πήγαν να μείνουν σε ένα Ελληνικό χωριουδάκι, αυτό όμως που του έκανε εντύπωση ήταν ένα τουρκικό  νεκροταφείο "τους τάφους , ίσκιωναν ψηλά κυπαρίσσια, στα πόδια τους ερχόταν και ξεσπούσε η θάλασσα. Ανάμεσα σ αυτούς τους τάφους είδα γυναίκες σκεπασμένες μ άσπρες καλύπτρες, όμοιες μ ίσκιους….το κοιμητήρι των χριστιανών αγγίζει το μουσουλμανικό, είναι ερειπωμένο, δίχως επιτύμβιες πλάκες και δίχως δένδρα, κάποια καρπούζια που φυτρώνουν εδώ κι εκεί ανάμεσα σ αυτούς τους παρατημένους τάφους μοιάζουν με το σχήμα τους και τη χλομάδα τους ανθρώπινα κρανία που κανείς δεν έλαβε τον κόπο να τα θάψει. Τίποτα πιο θλιβερό απ αυτά τα δύο κοιμητήρια , όπου κανείς μπορεί ν αντιληφθεί , ακόμα και μες στην ισότητα και την ανεξαρτησία του θανάτου, τη διάκριση τυράννου από τον σκλάβο.".

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ερέχθειο το 1819.

            Στην Λακωνία ο Σατωβριάνδος προσπαθούσε να ακούσει τραγούδια του Τυρταίου όμως συνάντησε «έναν Τούρκο καβάλα σ ένα καλό άλογο. Τον συνόδευαν δύο Έλληνες πεζοί….» του έπιασε κουβέντα, και εκεί διαπίστωσε ότι «…Μπορεί ο πασάς να χε ξεπαστρέψει τους ληστές, όμως αυτός ο δρόμος δεν ήταν και τόσο ασφαλής, γι αυτό είμασταν έτοιμοι  για κάθε ενδεχόμενο…». 

 

Κάπου τρεις λεύγες από την Τρίπολη συνάντησε δύο αξιωματικούς της φρουράς του πασά «…που όδευαν σαν κι εμένα με ταχυδρομικά άλογα , μαστιγώνοντας λυσσαλέα και τα άλογα και τον οδηγό της ταχυδρομικής άμαξας με μαστίγια από δέρμα ρινόκερου. Βλέποντάς με, σταμάτησαν και μου γύρεψαν τα όπλα μου. Αρνήθηκα να τους τα δώσω. Μα ο γενίτσαρος , με δραγουμάνο τον Ιωσήφ, μου πε πως από περιέργεια μόνο ζητούσαν να τα ιδούν και πως κι εγώ μπορούσα να ζητήσω τα δικά τους. Μ αυτή τη συμφωνία δέχτηκα να ευχαριστήσω τους σπαχήδες. Ανταλλάξαμε όπλα. Εξέτασαν πολλή ώρα τις πιστόλες μου και στο τέλος τις άδειασαν απάνω από το κεφάλι μου. Μ είχαν προειδοποιήσει πως, αν ανεχόμουν αστεία από μέρους Τούρκων, θα ταν κίνδυνος να εκτεθώ σε μυρίους προπηλακισμούς. …. Ο Τούρκος είναι ευπειθής κι ευλύγιστος όταν βλέπει πως δεν φοβάσαι, γίνεται όμως θρασύτατος όταν καταλάβει πως εμπνέει φόβο… Κέντρισα λοιπόν τα άλογό μου, έτρεξα προς τους Τούρκους και πυροβόλησα με τα δικά τους όπλα, τόσο κοντά μάλιστα στο πρόσωπό τους που η μπαρούτη έκαψε τα μουστάκια του πιο νέου σπαχή…..» 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Έρημος τόπος η προεπαναστατική Ελλάδα.

μετά από αυτό ρώτησαν για την εθνικότητά του και «….δεν έμεινε τούρκικη ευγένεια που να μη την κάμουν. Μου πρόσφεραν πίπα, γέμισαν τα όπλα μου και μου τα επέστρεψαν. Εγώ κρατώντας την υπεροχή που μου αναγνώρισαν αντί να γεμίσω ο ίδιος τα όπλα τους , πρόσταξα τον  Ιωσήφ και τα γέμισε. Ύστερα οι δύο αυτοί ανόητοι με κάλεσαν να τρέξω μαζί τους. Αρνήθηκα….».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κόρινθος Χαλκογραφία του 1700.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ του Francois Rene de Chataubriand εκδόσεις ΒΗΜΑ περιηγήσεις