Κυριακή 12 Μαΐου 2013

ΑΛΒΑΝΟΚΡΑΤΙΑ 1770-1779

ΠΡΩΤΟΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΙΟΛΙΚΗ ΓΗ


Η Μ Αικατερίνη της Ρωσίας κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο 1768-1774 για αντιπερισπασμό δημιούργησε επαναστατικό κίνημα στην Ελληνική χερσόνησο, στην Πελοπόννησο ήταν η ψυχή της επανάστασης με αρχηγούς τους Π Μπενάκη . Κρεββατά, Ζαίμη, Γ Νοταρά, και την Μάνη. Για συντονισμό ήρθε οι αδελφοί Ορλώφ Θεόδωρος και Αλέξιος. Ο σουλτάνος έδωσε εντολή να εισβάλουν από την Αλβανία τα εμπειροπόλεμα στίφη των Τουρκαλβανών (Αλβανών μουσουλμάνων) για να καταστείλουν την επανάσταση. Αρχηγοί ορίσθηκαν ο Σουλεϊμάν μπέης και ο Αχμέτ μπέης οι οποίοι εξουδετέρωσαν τούς οπλαρχηγούς του Βάλτου, της Θεσσαλίας και των Αγράφων και προέβησαν σε αγριότατες σφαγές στις πόλεις και τα χωριά πού συναντούσαν.

Σύμφωνα με τον Λαρισαίο ιστορικό της εποχής Κωνσταντίνο Κούμα:

"Από όλες τις πόλεις της Ρωμελίας καμμία δεν είδε τραγικωτέρας σκηνάς παρά η Λάρισσα. Ο Αγά πασάς εσύναξε στην αυλή του τρείς χιλιάδες Τρικκαίους καί επρόσταξεν τόν όλεθρο των αόπλων και ακάκων τούτων ανθρώπων. Ήρχισεν η κατ'αυτών πυροβόλησις. Όσοι έφευγαν από την αυλήν εφονεύοντο εις τούς δρόμους. Εις μίαν ημέραν η πόλις εγεμίσθη νεκρών και τα ρείθρα του Πηνειού εβάφησαν από το αίμα των άθλιων Τρικκαλινών. Οι Λαρισσαίοι δεν εδοκίμασαν μετριώτερα. Οι γιανίτσαροι ετουφέκιζαν καθ'εκάστην δέκα χριστιανούς...." .

Ομάδες αλβανών εισβάλουν στον Μοριά . Στην Κορώνη γίνηκε μια μάχη μεταξύ Τούρκων  κα Αλβανών κατά των Μανιατών, ο Μανιάτες ηττήθηκαν και έχασαν 400 άνδρες αιχμαλωτίστηκε δε  ο αρχηγός τους Γιάννης Μαυρομιχάλης. Στην συνέχεια οι Αλβανοί με τους τούρκους ηττήθηκαν στο Τρικεφάλι  και σε απάντηση της ήττας τους έσφαξαν τους αιχμαλώτους της πρώτης μάχης. Αυτό εξαγρίωσε τους Μανιάτες και με αιφνιδιασμό επιτέθηκαν στο στρατόπεδό τους και έπιασαν πολλούς αξιωματούχους.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο 1768-1774 εισβάλουν από την Αλβανία τα εμπειροπόλεμα στίφη των Τουρκαλβανών στην Πελοπόννησο.

            Η Πελοπόννησο υποτάχτηκε στην πληθώρα των Αλβανών που έφεραν οι τούρκοι, ο αριθμός των Αλβανών που πήγαν στην Πελοπόννησο κυμαίνεται από 18.000 μέχρι 50.000  και έφτασαν κατά κύματα.



ΟΙ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ



Ο Γ Κορδάτος «Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας» τομ Α σελ  241 γράφει :
«Είχαν το ελεύθερο να κάνουν ότι θέλουν. Έτσι  απ όπου περνούσαν σκορπούσαν τον θάνατο και την καταστροφή».


            Η συμπεριφορά τους προς τους Έλληνες ήταν τρομερή, αφού λεηλάτησαν τα πάντα και αφού δεν είχαν τίποτα να τους δώσουν πια οι Έλληνες τους υποχρέωναν να υπογράφουν ομόλογα για χρηματικά ποσά με ενέχυρο τα παιδιά τους. Χιλιάδες νέοι και νέες ένεκα της αδυναμίας να πληρώσουν σκλαβώθηκαν και πουλήθηκαν από τους Αλβανούς, ο ιστορικός Κωνσταντίνος Σαθάς παραπέμποντας στον Πουκεβίλ σελ 524 λέει: « Είκοσι χιλιάδες επωλήθησαν εις τους Αφρικανούς και τους Τούρκους της Ρούμελης».  




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : «Ως λύκοι αιμοβόροι» έσπειραν τον όλεθρο σε όλο τον Μοριά.

            Στην Κυπαρισσία  μια νέα γυναίκα δούλευε στο κήπο της όταν είδε αλβανούς να βάζουν φωτιά στο σπίτι της, όρμησε μέσα και πήρε το βρέφος της, οι αλβανοί την καταδίωξαν, αυτή όμως έτρεχε απεγνωσμένα ώσπου έφτασε μπρος σε ένα γκρεμό, τότε σήκωσε το μωρό της προς τον ουρανό έκανε μια μικρή δέηση και μαζί με το μωρό της έπεσε στον γκρεμό , εκεί έστησαν οι συμπολίτες της ένα σταυρό και γράφει ο Καστελάν σε μετάφραση Σαθά: «Το απλούν εκείνο μνημείο, ο ταπεινός εκείνος σταυρός, δυνατόν μα καταστραφεί , αλλά το βάραθρον  υπάρχει και θέλει διαμείνει, ως μνημείον μαρτικού έρωτος , και σχεδόν παράφρονος ελευθερίας».

            Οι κτηνώδεις αλβανοί «αγεληδόν συρρεύσαντες» και «ως λύκοι αιμοβόροι» έσπειραν τον όλεθρο σε όλο τον Μοριά, γράφει ο Σαθάς «Οι δυστυχούντες επωλοφύροντο, πατέρες τέκνων διαχωριζόμενοι και ανδρών τιμίων σώφρονες γυναίκες αποσπώμεναι, αδελφοί τα αδελφών στερούμενοι και νεογνά τέκνα των μητρικών ωλενών αρπαζόμενα, παρθένοι  δε τρυφεραί των θαλάμων εκπίπτουσαιυπό χειρών βαρβάρων ελκόμεναι……………».

            Η εφευρετικότητα των αλβανών για τρομοκρατία και βασανισμό δεν είχε το όμοιό του, κατέκλεψαν κα το τελευταίο γρόσι των Ελλήνων.

            Υπάρχουν διηγήσεις των βασανιστηρίων που έκαναν οι αλβανοί προκειμένου να κλέψουν τους Έλληνες, οι οποίοι πια δεν είχαν τι να τους δώσουν δες μερικά που έπραξαν «τα τέκνα της αγριότητας» στους Έλληνες:

Α. Έφτιαχναν καρφιά από καλάμια και τα έβαζαν στα νύχια των βασανιζομένων.

Β. έβαζαν μεγάλες πέτρες στο στήθος και την κοιλιά .

Γ Έριχναν μπρούμυτα σε σκόνη  ασβέστη και αυτό υποχρέωναν να το αναπνεύσουν, αυτό προξενούσε μεγάλο πόνο στους πνεύμονες.

Δ. Έδεναν σχοινιά από την στέγη και έδεναν τα πόδια και τα χέρια, τους ανύψωναν και μετά απότομα τους άφηναν να πέσουν με δύναμη στο έδαφος.

Αυτά και πολλά άλλα έκαναν οι θηριώδεις αλβανοί και φυσικά μετά μεγάλης χαράς τα παρακολουθούσαν κα γελούσαν.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Έλληνες έξω από την Τρίπολη.



ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ


            Όταν τελείωσαν τα βάσανα των Ελλήνων άρχισαν σιγά σιγά να μαζεύονται στα σπίτια τους και να προσπαθούν να τα οικοδομήσουν, χρήματα όμως δεν είχαν τους τα είχαν κλέψει οι αλβανοί.

            Και τότε αναγκάστηκαν να δανειστούν από τους κλέφτες αλβανούς χρήματα με τόκο 60% .

            Έτσι οι Έλληνες έγιναν δύο φορές δούλοι μια στον Τούρκο και άλλη μια στον Αλβανό. Γράφει ο Πουκεβίλ αλλά και οι Φρατζής και Καμπούρογλου , ότι υπήρχαν αλβανοί που είχαν ομολογίες 500.000  γρόσια. Ο Παπαρρηγόπουλος στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» εκδόσεις Ελληνικά γράμματα τομ Ε σελ658 γράφει : «……..Εκ τούτων πολλοί είχον ανά χείρας ομολογίας 500 και 600.000 γροσίων, εικοσάκις χίλιοι Πελοποννήσιοι επωλήθησαν είτε εις Αλγερίαν είτε εις τους τούρκους της Ρούμελης………….»

 Οι Πελοποννήσιοι για να γλυτώσουν από τους αλβανούς έφευγαν κρυφά σε νησιά και σε άλλα μέρη της Ελλάδος. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν Έλληνες σε απίθανα μέρη που έχουν το επίθετο Μοραίτης. Ένα τέτοιο πλοίο με Μοραίτες ομήρους κατάφεραν να σώσουν οι Αιβαλιώτες  (Κυδωνίαι Μ Ασίας), αυτοί οι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στις Κυδωνίες και έφτιαξαν μια συνοικία με Μοραίτες.  Ζατουνίτες πήγαν στα νησιά, άλλοι δε στη Μ. Ασία. Εκεί στη Μ. Ασία βρήκαν προστάτη τον Καρά Οσμάν Ογλού, μεγάλογαιοκτήμονα, ένα είδος ηγεμόνα της Μ. Ασίας; που κατείχε την περιοχή της Περγάμου. Ανάμεσά τους, Δημητσανίτες με έντονη παρουσία καθώς και Στεμνιτσιώτες με οργανωμένη παροικία από εμπόρους και τεχνίτες.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τρίκορφα Αρκαδίας είναι τοπωνύμιο και τοποθεσία του Μαινάλου, ΒΔ της Τρίπολης, κοντά στο δρόμο προς Δαβιά. και Αλωνίσταινα και λίγο πριν τη Σιλίμνα.

            Επί εννιά χρόνια κράτησε η Αλβανοκρατία στην Πελοπόννησο, η έδρα των αλβανών ήταν η Τρίπολη , ανεξέλεγκτοι και ασύδοτοι  «αλώνιζαν»  και στο άκουσμα ότι πλησιάζουν αλβανοί οι πληθυσμοί έτρεχαν να σωθούν σε βουνά και σπηλιές. Υπολογίζονται σε 100.000 χριστιανοί αυτοί με κάποιο τρόπο χάθηκαν στον Μοριά δηλαδή το 1/3 του πληθυσμού.

Στον κώδικα του Μ. Σπηλαίου διαβάζουμε για την επιδρομή των Αλβανών:
«Οι Αρβανίτες ήλθαν όχι ως άνθρωποι αλλά ωσάν θηρία ή σαν μια φωτιά και ωσάν ποταμός και την αιματοχυσίαν οπού έκαμαν εις τους ευρεθέντας ταλαιπώρους χριστιανούς του Μορέος και τες σκλαβίες νόος ανθρώπινος αδυναzεί να τους λογαριάσει, οπού και όλον τον Μορέαν τον έγδυσαν εξ ολοκλήρουσι…………….Η Ζάτουνα, ως και η περί αυτήν χώρα, ήτο πυκνώς κατωκημένη, και αρκούντως ευημερούσα κωμόπολις. Αλλά οι Αλβανοι; αφού εφόνευσαν όσους ηδυνήθησαν, επώλησαν τους αιχμαλωτισθέντες εν Δημητσάνη και Ζατούνη εις τους πειρατάς της Βαρβαρίας, οίτιμες έδραμον εις τον κόλπον της Κυπαρισσίας, ίνα μετέσχωσι των λαιφύρων. Οικογένειαι τινές, καταφυγούσαι εις τα όρη, μόλις διεσώθηκαν...».






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τρίπολη.


ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ



            Όταν εξάντλησαν κάθε δυνατότητα αρπαγής από τους Χριστιανούς και αφού ήδη ένοιωσαν αρκετά ισχυροί άρχισαν να ληστεύουν και τους τούρκους!

            Αψηφούσαν τις διαταγές των τούρκων και ζητούσαν με θρασύτητα μισθούς μιας δεκαετίας.

Οι Τούρκοι της Πελοποννήσου διαμαρτυρήθηκαν στην Πύλη και όντως διατάχτηκε η αποχώρηση των Aλβανών.

            Έντεκα (11) πασάδες έστειλαν οι τούρκοι για να πείσουν τους αλβανούς ότι…….. ότι έκλεψαν είναι αρκετό και πρέπει να πάρουν τα κλεμμένα από τους Έλληνες και να πάνε στον τόπο τους, και οι έντεκα γύρισαν άπρακτοι.

            Στα 1777 στην Οθωμανική πραγματικότητα εμφανίστηκε ένα ισχυρός άνδρας ο αρχιναύαρχος Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου, σε αυτόν οι τούρκοι έδωσαν τον τίτλο του Μόρα Βαλεσή και σερασκέρη της Ρούμελης.





ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΑΛΒΑΝΩΝ



            Ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου μετά από διετή προετοιμασία  και έχοντας στα χέρια του ρητή διαταγή του Σουλτάνου « Να μη γυρίσει στην Κωνσταντινούπολη αν δεν εξοντώσει τις αλβανικές ορδές» πέρασε το 1779 τα στενά.

            Έφτασε στο Ναύπλιο  και αποβιβάζει 2.000 άνδρες, δεν μπορεί όμως να βρει άλλους τούρκους πρόθυμους για πόλεμο με τους αλβανούς που η δύναμή τους έφτανε 10.000 με 15.000 άνδρες, γι αυτό τον συμβούλεψε ο δραγουμάνος του Νικόλαος Μαυρογένης να  στραφεί  στους Κλέφτες του Μοριά. Έγραψε λοιπόν ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου πρόσκληση προς τους Κλέφτες  «Σας διορίζομεν να σκοτώνετε χωρίς φόβον τους ζορμπάδες. Είναι δικά σας όλα τα πράγματα των. Να μας φέρετε μόνο τα κεφάλια των και σας συγχωρούμεν όσα εκάματε καπαέτια…………» (Ιω. Φιλήμων ΔΙΦΕ σελ 82).





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η παραλία της "Αρβανιτιάς" στο Ναύπλιο, κάτω από το Παλαμήδι.


            Οι Κλέφτες ήταν καχύποπτοι αλλά τότε μεσολάβησε ο Νικόλαος Μαυρογένης και άρχισαν να φτάνουν στο στρατόπεδο των τούρκων , οι οποίοι τους υποδέχτηκαν με φιλοφρονήσεις, στους ποιο σπουδαίους από τους Κλέφτες ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου έκανε πλούσια δώρα, στον Κόλια Πλαπούτα έδωσε ένα καπότο.

            Δες ένα δημοτικό στοίχο που περιγράφει αυτή την συνάντηση τούρκων και Κλεφτών :

Να κάνουμε το ένα μας
και τούρκοι και ραγιάδες
τον τόπο να παστρέψουμε
από τους αρβανιτάδες


(Λαμπρυνίδης, “Η Ναυπλία», σελ.306).

Ο μόνος που δεν πήγε ήταν ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης (πατέρας του Θεοδώρου) μαζί με κάποιους καπεταναίους όπως ο ο Αλέξης Ντάρας, από δυσπιστία. Γράφει ο Θ Κολοκοτρώνης στα «απομνημονεύματα» : «Εις τον πατέρα μου έστειλε χωριστό μπουγιουρτί :έλθετε να βγάλουμε τους Αρβανλιτες και να εύρει ο ραγιάς το δίκιο του. Ο πατέρας μου εκίνησε με χιλίους στρατιώτες και έπιασε τα τρόκορφα. Δεν επήγε στον Καπετάμπεη διότι φοβείτο. Ο καπετάμπεηςεσηκώθηκε από τους Μύλους, επήρεν 6.000 ταγκαλάκια και τους κλέφτες 3.000 και επήγεν εις τα Δολιανά. Τριπολιτσά κι έριξε ορδί. Ο πατέρας μου , σαν ήτο στα Τρίκορφα, του έστειλε ο Καπετάμπεης να πάγει σε δαύτονε, δια να τον προσκυνήσει. Ο πατέρας μου αποκρίθηκε δεν είναι καιρός να έλθωνα προσκυνήσω. Οι Αρβανίτες είναι στην Τριπολιτσά, ημπορούν να πιάσουν τον άγριον τόπον και να σκορπίσουν τότε μέσα στην Πελοπόννησο, να χουν τον τόπο. Τότε του έστειλαν 20 μπινίσια για τους καπεταναίους κι ένα καπότο για τον εαυτό του».   

Με 850 - 1.000 Καρυτινούς , Αρκάδες, Λεονταρίτες και Ανδρουσιανούς, έπιασε  τα Τρίκορφα. Και ο Χασάν με τους λοιπούς Κλέφτες τα Αγιωργίτικα.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τζαμί στην Τρίπολη.



ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ



            Η μάχη έγινε 12 Ιουλίου του 1779 να πως…………

            Ο αλβανοί βλέποντας ότι δημιουργείται κλοιός, και με δεδομένο ότι η  Τρίπολη ήταν χωρίς τείχη, αποφάσισαν να επιτεθούν και να φτάσουν στην παραλία και με κάθε πλεούμενο να περάσουν στην στερεά Ελλάδα και από εκεί να πάνε στην πατρίδα τους συναποκομίζοντας τους καρπούς της κλεψιάς τους επί 9 χρόνια.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έγραψε για τον πατέρα του :  «Όταν τους επολέμησεν ο πατέρας μου, οι Αλβανοί του έλεγαν: - Κολοκοτρώνη, δεν κάμεις νισάφι; Και τους λέγει ο πατέρας μου; Τι νισάφι να σας κάμω, όπου ήλθετε και εχαλάσατε την Πατρίδα μου, μας επήρατε σκλάβους και μας εκάμετε τόσα κακά; Τα κεφάλια των Αλβανών έφτιασαν πύργο εις Τριπολιτσά»!... (απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη)




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αλβανοί που παίζουν προφανώς σκάκι, ο ζωγράφος κινήθηκε πολύ στον χώρο της φαντασίας.


Το βάρος της επίθεσης τους έγινε στα Τρίκορφα, από τον Μούρτο Άμζα έκαναν τρεις επιθέσεις αλλά αποκρούστηκαν με «απερίγραπτον αφανισμόν».  Ο Φρατζής γράφει ότι έστειλαν στους Έλληνες που τώρα κρατούσαν άρματα μια επιστολή που ούτε λίγο ούτε πολύ ζήταγαν να πάνε να τα βρουν και να μη τους πολεμήσουν και φυσικά οι Κλέφτες τους απάντησαν καθώς τους έπρεπε να γυρίσουν δηλαδή τα κλεμμένα και να παραδώσουν τα άρματά τους.

Κολοκοτρώνης διατάζει να κατασκευασθεί στην ανατολική πλευρά της Τριπολιτσάς ΠΥΡΑΜΙΔΑ από 5.000 κεφάλια Αλβανών, που ήταν κολλημένα με άμμο και ασβέστη. Το τρομερό αυτό τρόπαιο διετηρήθη επί χρόνια στην «Πύλη τ΄ Αναπλιού» και ο Πουκεβίλ το περιγράφει με θαυμασμό, αποκαλώντας το «Τρόπαιο των Κολοκοτρωναίων». Σύμφωνα με τον ιστορικό Φραντζή, ο Κωνσταντής «απεκεφάλισε τους εγκληματίες Αλβανούς άνευ διακρίσεως ηλικίας και γένους»......

Ο Ππαπαρρηγόπουλος στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» εκδόσεις Ελληνικά γράμματα τομ Ε σελ658-9 γράφει:
«………..διατάξας να εγερθή προ της ανατολικής πλευράς της πόλεως μνημείον της νίκης, απαρτισθέν εκ 4.000 κεφαλών. Έπειτα δε καταδιώξας και εξαφανίσας τους εν τη λοιπή Πολοπόννησω συντρόφους αυτών………..».




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, επιζωγραφισμένη λιθογραφία, Adam Friedel, 1830.



ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΗΛΛΑΓΗΣΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΒΑΝΩΝ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΩΝ



Μια άκρως ενδιαφέρουσα περιγραφή των προοιμίων της μάχης των Τρικόρφων (12/07/1779), περιλαμβάνει ο αγωνιστής και πολιτικός Αθανάσιος Γρηγοριάδης, στο έργο του "Ιστορικαί Αλήθειαι":



Και ήδη συνήλθον εις Τρίκορφα, θέσιν απέχουσαν από Τριπολιτζάς υπέρ τα 3/4 της ώρας, περί τους 200 αρχηγούς μετά 3000 παλληκαρίων Καρυτινών, Αρκαδίων (Τριφυλλίων), Λακώνων, Λακεδαιμονίων, Ανδρουσάνων, Ιμπλακιωτών, Λεονταριτών, Φαναριωτών, Ηλείων, Αργείων Κορινθίων, Τριπολιτζιωτών, Καλαβρυτινών, Αγιοπετριτών και Πραστιωτών, Βοστιτσάνων, Πυλίων, Μεθωναίων και Κορωναίων.




Πριν δε της ενάρξεως της εν Τρικόρφοις μάχης, εμταξύ Πελοποννησίων κλεφτών και Αλβανών, όλοι οι αρχηγοί των Αλβανών συνελθόντες εν Τριπολιτζά εις πολεμικόν συμβούλιον, και μετά πολλάς συνδιασκέψεις των, απεφάσισαν και έπεμψαν την κάτωθι επιστολήν προς τους κατέχοντας τα Τρίκορφα Πελοποννησίους κλέφτας και αρματωλούς.

"Κλεφτοκαπεταναίοι Μωραΐτες

Δεν εκάματε καλά να σμίξετε με τους Τούρκους και ναρθήτε να μας βαρέσετε. Ναίσκε ορέ, δεν το παντέχομε ετούτο το πράμα, και σαν εσείς είχατε ατίγια μαζή με μας, τότενες ναρχούσασταν παλληκαρίσια, να τα βάζαμε ορέ τα πράματα στην καλή τη στράτα. Μα τον Θεό δεν σας λέμε ψέματα, ακούστε ταις γραφαίς μας και ταις αρμήνιες μας, γιατί ταχύ οι Τούρκοι θενά βαρέσουνε και σας όλους, και θα σας σκοτώσουνε, ελάτε σαν καλά παλληκάρια που είστε να τα συμφωνήσουμε, μη καρτερείτε.


Τριπολιτζά στη 8 Ιουλίου 1779
Οι Γενικοί Αρχηγοί
Αλή Χατζή Οσμάν Μπέης
Σουλεϊμάν Μπέης

Οι υπαρχηγοί
Αχμέτ Μπέης
Καραουλάν Μπέης
Σουλεϊμάν Μπέης
Πρέφας Μπέης
Αβδουλάχ Μπέης
Αλή Πρέμος Μπέης
Ασλάν Μπέης
Μουσταφά Μπέης
Αλιόμπεης και
Μούρτος Άμζα Μπέης"






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αλβανοί καταδιώκουν κάποιον εχθρό στα ορεινά της Ελλάδας, 1820. Χαλκογραφία. Σχέδιο C.R. Cockerell, χάραξη J. Clark. Hughes T.S., Travels in Sicily, Greece and Albania., τ.2, London 1820, σ.99. Αθήνα, Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή 5. 961. © Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή, Αθήνα.



Τότε δε και οι αρχηγοί των κλεφτών και αρματωλών συσκεφθέντες εν πολεμικώ συμβουλίω απήντησαν και αυτοί ως εξής:

"Αρβανίτες

Το γράμμα σας το ελάβαμεν, και σας γράφομεν και ημείς ότι ποτέ δεν είχαμε σκοπόν για να αναταμωθώμεν με τους Τούρκους, διότι κι αυτούς θεωρούμεν κακούς εχθρούς μας, και νάρθουμε να σας χτυπήσουμε, τα θέλετε εσείς, γιατί από το καιρό που γένηκε το σεφέρι (επανάστασις) το Μάρτι το έτος 1769 και εμβήκατε στο Μωριά για να βοηθήστε τους Τούρκους και να κτυπήσετε εμάς τους Μωραΐτες δέκα χρόνια γένουνται από τον καιρό εκείνον έως σήμερα, που μας ετυραννίσατε, μας εγδύσατε, εσκωτώσατε τους πατέρες μας, τις μητέρες μας, τα αδέρφια μας, τις γυναίκες μας, τα παιδιά μας, τους συγγενείς μας και τους πατριώτες μας, και μας κάμετε τέτοια πολλά κακά που εμείς δεν μπορούμε πλιά να σας χωνεύσωμε, και ούτε να σας συγχωρήσωμεν, για δαυτό μαζωχθήκαμε ούλοι δω πέρα να σας χτυπήσωμε, και με την δύναμι του Θεού, αν μπορέσωμε και να σας διώξουμε πλια από το Μωριά.

Αν εσείς θέλετε για να πολεμήσουμε και να σκοτωθούμε, εμείς σας συγχωρούμε για όλα τα χάλια που μας εκάματε, και ελάτε μερικοί από όλους σας να μας φέρετε τα άρματά σας, και να μας δώσετε και όσα χρήματα έχετε στα κεμέρια σας που τα μαζώξατε από τους πατριώτες μας, και ύστερα να σας στείλουμε με μεγάλο σιγουρητό στην πατρίδα σας, ελάτε και σας καρτερούμε, γιατί παν εκείνα που ξέρατε, ελάτε το ταχύ αλοιώς θα το μετανοήσετε.

Από Τρίκορφα 10 Ιουλίου έτος 1779
Με την συμφωνίαν από όλους τους κλέφτας και τους αρματωλούς του Μωριά, υπογράφουμε εμείς οι πρώτοι αρχηηγοί

Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης
και Αλέξης Ντάρας

Οι Υπαρχηγοί

Αναγνώστης Κολοκοτρώνης και οι αδελφοί του Αποστόλης και Γιώργος, Ιωάννης Θιακός, Ιωάννης Κόρδας, Ιωάννης Ρούσσης, Χρ. Ντουσιακίτης, Ιωάννης Ντάβος, Δήμος Μπαρακούρας, Πάνος Κρεμαστιώτης, Αναστάσιος Μιουτζάρας, Παναγιώτης Βεενετσαναίος, ή Παναγιώταρος, Γεώργιος Μαργέλης".


Λαβόντες την επιστολήν ταύτην, οι Αλβανοί εκείνοι συσκεφθέντες, απήντησαν ότι παραδέχονται όσα τους γράφουσι οι κλέφται και αρματωλοί, αλλά με την συμφωνίαν όμως να κάμωσιν αμφότερα τα μέρη δύο συνθήκας εγγράφους παρ' όλων των αρχηγών Ελλήνων και Αλβανών, αλλά να μη παραδώσωσι τα όπλα, ειμή δίνοντες μόνον όσα χρήματα έχουσιν έκαστος επάνω των, και λαμβάνοντες δε, ομήρους Έλληνας, δίδοντες συνάμα και αυτοί από τους ιδικούς των μερικούς ως ομήρους, και τότε δε, είναι έτοιμοι να απέλθωσιν από τον Μωριά, τοιαύτη δε είναι η συμφωνία όλων των Αλβανών.


Οι κλέφται και αρματωλοί αμέσως τους έγραψαν ότι δεν γίνωνται δεκταί αι προτάσεις των, και ότι ας κάμωσιν όπως στοχάζονται. Τότε οι Αλβανοί απελπισθέντες, εξώρμησαν εκ Τριπολιτζάς και συνεκρούσθησαν με τους κλέφτας και αρματωλούς.


Σημειωτέον δε, ότι "τας μεταξύ Αλβανών και Ελλήνων ανταλλαγείσας επιστολάς, ουδόλως έμαθεν ο Γαζή Χασάν Καπιτάν Πασάς, καθ' ο φυλαχθείσης μεγάλης μυστικότητος...".




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Εικονογράφηση του Οσμάν Α΄, αρχηγέτη των γαζί.



Ο ΚΟΛΟΚΩΤΡΩΝΗΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ



Εις τους 79 ήλθεν ο Καπετάμπεης με τον Μαυρογένην, και ερχόμενος ερηξεν εις τους Μύλους και Ανάπλι. Εστειλεν εις όλην τήν Πελοπόννησον μπουγιουρτί, και επήγαν και επροσκύνησαν τον Καπετάμπεη εις τούς Μύλους. Εις τον πατέρα μου έστειλε χωριστά μπουγιουρτί, να ελθήτε να βγάλουμε τούς Αρβανίταις και να ευρή ο ραγιάς το δίκιο του. Ο πατέρας μου εκίνησε με χίλιους στρατιώταις, και έπιασε τα Τρίκορφα, εις τήν Τριπολιτσάν. Δεν επήγεν εις τον Καπετάμπεη, διότι εφοβείτο. Ο Καπετάμπεης εσηκώθηκεν από τούς Μύλους, επήρεν 6.000 ταγκαλάκια, και τούς κλέφταις 3.000 και επήγεν εις τα Δολιανά, Τριπολιτσά καί έρηξεν το ορδί.

Ο πατέρας μου, σαν ήτον στα Τρίκορφα, του έστειλεν ο Καπετάμπεης νά πάγη σέ δαύτονε, διά να τον προσκυνήσει. Ο πατέρας μου αποκρίθηκε δέν είναι καιρός νά έλθω νά προσκυνήσω. Οι Αρβανίται είναι εις την Τριπολιτσά, ημπορούν να πιάσουν τον άγριον τόπον καί νά σκορπίσουν τότε μέσα εις την Πελοπόννησον,νάχουν τον τόπον. Τότε του έστειλεν 20 μπινίσια για τούς Καπεταναίους κ' ένα καπότο διά τον εαυτόν του. Τον καιρόν πού εζύγωσε τό στράτευμα το Τούρκικο εις την Τριπολιτσάν, κ' επολιορκούσε τούς Αρβανίταις, εχώρισαν 4.000 Τούρκοι Αρβανίταις να τον εβγάλουν από τα ταμπούρια, και αυτός αντεστάθηκε και τούς εκυνηγούσε, και εμβήκαν πίσω. Ήλθαν τα στρατεύματα τα Τούρκικα του Καπετάμπεη έως τον Αγιον Σώστην. Πάλι βγαίνουν 6.000 διά να πάνε εις τον πατέρα μου, και αυτός πάλι τούς αντέκρουσε. Είδανε ότι δεν ημπορούν να βαστάξουν οι Αρβανίτες μέσα εις την Τριπολιτσά, διατί δεν ήτον τότε τειχογυρισμένη. Εσυνάχθηκαν όλοι και πάνε εις τον πατέρα μου, και αυτός τούς εστάθηκε με ορμήν, και τούς εγύρισε κατά τον κάμπον.Ενώθηκαν και άλλοι καπεταναίοι. Εμβήκαν εις τα χωράφια, εις τον κάμπον τούς εσκότωσεν η καβάλα ως οι θεριστάδες, έπεσεν η καβαλαρία μέσα και τούς εθέρισαν.

Από 12.000, επτακόσιοι επέρασαν εις το Δαδί. Όταν τούς επολέμησε ο πατέρας μου,του έλεγαν:
- Κολοκοτρώνη, δεν κάμεις νισάφι.!
- Τί νισάφι να σας κάμω, οπού ήλθετε κ' εχαλάσατε την πατρίδα μου, μας πήρατε σκλάβους και μας εκάματε τόσα κακά.
- Εφέτο, δικό μας, τού χρόνου δικό σου
Τά κεφάλια των Αλβανών έφτιασαν πύργο εις την Τριπολιτσά.
Ησύχασεν η Πελοπόννησος.

Τούς 80 εκατέβη ο ίδιος ο Καπετάμπεης και χάλασε τόν πατέρα μου και τον Παναγιώταρον Βενετζιανάκη. Ηλθεν η αρμάδα εις τό Μαραθονήσι. Τά στρατεύματα στεριάς και θαλάσσης. Η Καστανίτζα αποικία, οπού ήτον ο Κολοκοτρώνης κι' ο Παναγιώταρος, έξι ώρας μακράν από το Μαραθονήσι. Ερχοντας η αρμάδα, ο Παναγιώταρος, ως Μανιάτης, επροσκάλεσε βοήθεια από τούς Μανιάταις, και οι Μανιάταις υποσχέθησαν ότι πάνε βοήθεια. Καί ο δραγουμάνος ο Μαυρογένης, ως Ελλην καί τεχνίτης, έκαμε τον Μιχάλη Τροπάκη Μπέη και διά να τον κάμη Μπέη αλικότησε την βοήθεια και επήρε το κάστρο.

Επήγε το ασκέρι 14.000, και τούς επολιόρκησε. Μία ώρα στράτα αλάργα έστησε το ορδί. Εστειλεν ο Σερασκέρης Αλήμπεης ένα γράμμα διά να προσκυνήσουν και να του δώσουν ενέχυρα άνα παιδί ο ένας και ένα ο άλλος, και να τραβήξει χέρι από δαύτους. Αυτοί απεκρίθηκαν:
-Δέν προσκυνούμεν, θέλομε πόλεμο καί όποιος μείνει νικημένος, ας προσκυνήση.
Αυτός ήλπιζε από την Μάνην βοήθεια. Τούς επολιόρκησαν τά τούρκικα στρατεύματα,έβγαλαν κανόνια και βόμβαις, τούς πολεμούσαν ημέρα και νύκτα. Ούτε οι βόμβες τούς έκαναν φόβον ούτε τα κανόνια, όμως επολέμησαν 12 ημέραις και 12 νύκτες με ανδρεία και γενναιότητα.

Όταν είδαν, ότι βοήθεια δεν έρχεται, αποφάσισαν να φύγουν από τούς πύργους. Οι πύργοι ήτον δύο, και ο ένας ητον του πατέρα του Παναγιώταρου, και ο άλλος ήτον του πατέρα μου και του Παναγιώταρου. Ο πατέρας του Παναγιώταρου ήτον 80 ετών,ως και η μητέρα του, και μην ημπορώντας να φύγουν εις τό γιουρούσι με τα άλλα γυναικόπαιδα, είπε του Παναγιώταρου και του πατέρα μου:
-Βάλτε φωτιά στους άλλους πύργους, εγώ μένω εδώ.
Εμεινε με ένα δούλο και με την γυναίκα του και μία δούλα με σκοπόν να πολεμήση,ελπίζοντας να έλθη βοήθεια από τα παιδιά του έπειτα. Ο πόλεμός του ήτον μέ τόν δούλον, η τέχνη του μεγάλη. Είχε φυτίλι να γυρίση μαζί με τούς Τούρκους. Αυτοί πού επολεμούσαν μέσα έπεσαν εις το ορδί του σερασκέρη με τα σπαθία εις το χέρι,μόνον τρείς εσκοτώθηκαν άνδρες, και μέρος γυναίκες, και έμειναν πολλά παιδιά σκλάβοι.

Τόν Παναγιώταρον ζωντανόν τον έπιασαν κι έπειτα τον εσκότωσαν οι Μπαρδουνιώταις. Ο πατέρας μου εσκοτώθηκε με δύο του αδέλφια, Αποστόλη και Γεώργη, ο ένας εις τον λόγγον, ο άλλος μοναχός του, διατί ελαβώθηκε.Εγλύτωσεν ένας μπάρμπας μου, Αναγνώστης, από τούς κλεισμένους τέσσαρους αδελφούς Κολοκοτρώνη. Εγώ, η μάνα μου, η αδελφή μου εγλύτωσαν με τα παληκάρια του πατέρα μου. Εις το γιουρούσι ελαβώθηκε με σπαθί ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, και με προδοσία ενός Τούρκου φίλου εσκοτώθηκε, δεν εφάνη το κεφάλι του. Ητον μελαψότερος, μονοκόκκαλος, δυνατός, ογλήγορος, μέ ένα καθάριο άτι δεν τον έπιανες, 33 χρόνων, μέτριος, μαυρομμάτης, λιγνός, οι Αρβανίται τον είχαν τόσο τρομάξει, πού έκαναν όρκον:
-Να μη γλυτώσω από του Κολοκοτρώνη το σπαθί. 700 μπουλουκτζήδες εσκότωσε πριν.

Ο Παναγιώταρος ήτον γίγαντας, νέος, μαύρα μαλλιά, σόϊ άνθρωπος, άσπρος, 37 - 38χρόνων. Εις την Ανδρούσαν εσκοτώθη ο γέρο Γιάννης Κολοκοτρώνης, επειτα τον εκδίκησε ο υιός του. Ο γέρο Γιάννης Κολοκοτρώνης, του έκοψαν χέρια και πόδια και τον εκρέμασαν. Ο γέρων πατέρας του Παναγιώταρου επολέμαε από τον πύργον και εμαρτύρησε το φυτίλι ο δούλος πού επροσκύνησε, και τον γέροντα τον έπιασαν ζωντανόν. Ο Καπετάμπεης ερώταε:
- Διατί δεν προσκυνάει;
- Τώρα προσκυνώ, προσκυνημένο κεφάλι δεν κόβεται.
- Τού έκοψαν χέρια και πόδια, τον κατράμισαν.


 
 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Cezayirli Gazi Hasan Paşa



ΓΕΝΙΚΗ ΣΦΑΓΗ

Ακολούθησαν νέες σφαγές των Αλβανών από τον Κωνσταντή στην Νεμέα και τον Γαζή Χασάν στον Τύρναβο. Διαβάζουμε σχετικώς στην «Ιστορία Ανθρωπίνων Πράξεων» (τόμος 10, σελ. 387): «Τρόμος εκυρίευσε παντού τους δυστήνους Αλβανούς. Εκρύπτοντο και ήλλαξαν την συνήθη των στολήν, αλλ΄ η γλώσσα των επρόδωκε πολλούς και μετά των αδίκων εσφάγησαν και όχι ολίγοι, τίμιοι Αλβανοί»!...



ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΞΟΛΟΘΡΕΜΟΥ

            Η Ελλάδα είναι γεμάτη με αναμνήσεις από τον ξολοθρεμό των Αλβανών, να μερικά τοπωνύμια που θυμίζουν το τέλος της Αλβανοκρατίας:

ΑΡΒΑΝΙΤΙΑ

            Έτσι ονομάζεται η ποραλία στην νότια μασχάλη της Ακροναυπλίας (Ιτς Καλέ) μέχρι τον όρμο Καραθώνα, η ονομασία οφείλεται το πιο κάτω περιστατικό: Ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου το 1779 κάλεσε τους Αλβανούς στο Ναύπλιο και τους ανέβασε στο Παλαμήδι για να τους πληρώσει αυτά που ζητούσαν για μισθούς ανάλογα με το αξίωμα του κάθε ένα. Οι Αλβανοί περιχαρείς ανέβηκαν στην Καρά Ντάπια αυτή που οι Έλληνες λένε «Θεμιστοκλής» Τους οδηγούσε σε μικρές ομάδες από την ΒΔ πύλη κα από μια μικρή ξύλινη γέφυρα τους πήγαινε στην Ταβίλ Ντάπια αυτή που Έλληνες ονόμαζαν «Φωκίων», κάτω από την γέφυρα όμως υπήρχε ένα βαθύ χάσμα, η ξύλινη γέφυρα ήταν έτσι φτιαγμένη ώστε όσοι περνούσαν από εκεί να πέφτουν στο χάσμα στη δυτική πλευρά του Παλαμηδίου. Η θάλασσα βάφτηκε κόκκινη και η ακτή αυτή ονομάστηκε Αρβανιτιά.
            Υπάρχει σχετική διήγηση από τον Μ Λαμπρυνίδη «Η Ναυπλία» Αθήνα 1898 σελ 305.




ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΣΤΟ ΑΝΑΠΛΙ

            Είναι αλβανικό τραγούδι που μιλά για την σφαγή των Αλβανών που έκανε ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου, ιδού μια μετάφραση του στίχου που δείχνει την αποστροφή του αλβανού φύλαρχου Μούρτο Άμζα προς τον Καπουδάν πασά που τους ξεκλίρησε:

«Τα μπουγιούρδια χω χίλια καμένα στη φωτιά
Και σένα σε γράφω στην κάτω τη μεριά».



ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ

            Ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου έστειλε «ΜΠΟΥΓΙΟΥΡΔΙΑ» στους αλβανούς να φύγουν από τον Μοριά, όμως ο αρχηγός τους Μούρτο Άμζα κράτησε περιφρονητική στάση.
            Ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου όπως είπαμε κάλεσε τους Κλέφτες όπως λέει ένα δημοτικό :

«Να κάνουμε το ένα μας Τούρκοι και ραγιάδες
Τον τόπο να παστρέψουμε απ τους Αρβανιτάδες»


            Μετά το τέλος της μάχης ο Τζαζαερλής για λόγους τρομοκρατίας αλλά και σε ανάμνηση της νίκης του έστησε τρόπαιο ……… 5.000 κεφάλια αλβανών κόπηκαν και γδάρθηκαν και μετά κτίστηκαν σε σχήμα πυραμίδας, αυτό ονομάστηκε ο Αρβανίτικος πύργος, Ο Πουκεβίλ γράφει ότι η πυραμίδα διατηρήθηκε μέχρι το 1806-1807, τότε οι τούρκοι το εξαφάνισαν για να μη προσβληθεί ο Βελής (γιός του Αλή Πασά ) που είχε διοριστεί Μόρα Βαλεσής και είχε κατέβει στην Πελοπόννησο.
            Όλα και όλα οι τούρκοι πρόσεχαν μη θίξουν τους Αλβανούς αφού πρώτα τους ξεπάστρεψαν.

ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ

            «Αρβανίτικο Μακελειό» μια χαράδρα με χείμαρρο στα Καλάβρυτα, ονομάστηκε έτσι διότι εκεί κατέφυγαν όσοι αλβανοί γλύτωσαν από την ήττα στην Τρίπολη, με στόχο να περάσουν από το Αίγιο στη Ρούμελη. Ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου του πήρε κατά πόδας μαζί με τους Κλέφτες και τους περικύκλωσε και φυσικά τους μακέλεψε, η στενωπός ονομάστηκε «Στενό της Σφαγής».




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας, η επονομαζόμενη «Μεγάλη» ( Екатерина II Великая, Yekaterina II Velikaya)




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


Ιστορία της ελληνικής Επαναστάσεως Σ Τρικούπη εκδοσεις Χ Γιοβάνη Αθήνα 1978

Μεγ. Ελλ. Εγκυκλ. τόμ. ΙΖ΄,

«Ιστορία της Μάνης όλης» Νικήτα Νηφάκη.

Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος  Αθήνα 1832 σελ 439-440

Αλβανοί Αρβανίτες Έλληνες του Σαράντου Καργάκου εκδόσεις  Ι ΣΙΔΕΡΗΣ  Αθήνα 2005 Ε ΕΚΔΟΣΗ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...