Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΑΜΠΡΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ


           

Το βιβλίο του ο Deschmps αναφέρεται στα ταξίδια του στην Μ Ασία του 1890 δηλαδή μόλις 30 χρόνια πριν την αποβίβαση του Ελληνικού στρατού στην Μ Ασία, περιγράφει λοιπόν τα τελευταία χρόνια της Ελληνικής παρουσίας στην Ανατολή.
 

Απ ότι φαίνεται υπήρχαν στην Σμύρνη πολλά κέντρα, καφέ αμάν, θέατρα κλπ χώροι διασκέδασης, έτσι μιλά για την ταβέρνα του Φρα Τζιάκομο, το κονσέρτο του καπετάν Πάολο που είχε τραγουδίστριες και μάλιστα λέει ότι: « ….έφερε γυναίκες, που οι Σμυρνιοί και τέλος πάντων οι Τούρκοι, τις βρήκαν αδύνατες, ξαναπήγε στην Ευρώπη και τώρα έχει παχιές γυναίκες…». Και πράγματι το μαγαζί του καπετάν Πάολο ήταν «…. Μέσα στον καπνό, μια μεγαλόσωμη Γερμανίδα, γελοία με το κόκκινο πρόσωπο και τις γαλάζιες κορδέλες που είχε περάσει στα ξανθά μαλλιά της, τραγουδούσε άσεμνα τραγούδια, αφήνοντας να φανεί πάνω από τις μαύρες κάλτσες της η άκρη του στολισμένου με κόκκινους κόμπους εσώρουχου. Το κοινό, αχθοφόροι, Έλληνες, βαρκάρηδες και Τούρκοι κατώτεροι αξιωματικοί, χειροκροτούσε με εκρήξεις άγριας χαράς….»

Αυτή «η εμφάνιση της Ευρώπης με ότι πιο αισχρό είχε» έφερνε στον Deschmps αηδία. Αλλά μιλά και για Ελληνικό καμπαρέ που χόρευε ένας νέγρος υπό τον ήχο κιθάρας ένα μελαγχολικό χορό. Υπήρχε το θέατρο «Κονκόρντια» που έπαιζε τον Αρχισιδηρουργό και εκεί σύχναζε η χριστιανική αριστοκρατία και το θέατρο «Αλάμπρα» που βρισκόταν δίπλα στο περίφημο θέατρο «Σπορτινγκ Κλάμπ», ας δούμε όμως μια παράσταση στο «Αλάμπρα» όπως την περιγράφει ο Deschmps.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σμύρνη, Μάιος 1919 Σμυρνιοί παρακολουθούν από το Σπόρτιγκ Κλαμπ τον ελληνικό στόλο στα ανοιχτά του λιμανιού της πόλης.

«…έκοψα ένα εισιτήριο στην πόρτα του Αλάμπρα, όπου ένας Αρμένικος θίασος έπαιζε την «Μαντάμ Αγγό» μεταφρασμένο στα Τούρκικα. Στο ρεφραίν του Λικόκ (Γάλλος συνθέτης που παρουσίασε το έργο το 1872) αρκετοί φεσοφόροι αναπηδούσαν στα καθίσματα, αν και δεν φαίνεται να πολυκαταλαβαίνουν τα αισθήματα της Μαντάμ Μπαράς και την ψυχική κατάσταση των συνωμοτών. Ύστερα από αυτή , την χωρίς εξωτισμό οπερέτα, ο θίασος παρουσίασε ένα περισσόερο τούρκικο έργο. Ο τίτλος ήταν «Pembe Kiz» (ένα μικρό τριανταφυλλένιο κορίτσι) και κατάλαβα χοντρικά ότι οι κεντρικοί ήρωες  ήταν ένας άγριος πειρατής, ένας κακός Εβραίος, ένας χοντρός πασάς και ένα όμορφο τσογλάνι. Η νεαρή ηρωίδα είχε αιχμαλωτιστεί από τον πειρατή και είχε πουληθεί στον Εβραίο που με την σειρά του την είχε πουλήσει στον πασά. Στο τέλος το τσογλάνι το έσκαγε μαζί της στην  ονειρεμένη χώρα.

Την όμορφη αιχμάλωτη υποδυόταν η πρωταγωνίστρια του θιάσου, την οποία το τοιχοκολλημένο δίγλωσσο (στα γαλλικά και στα τούρκικα) πρόγραμμα αποκαλούσε «Καρά Κας»  που σημαίνει : «Αυτή που έχει μαύρα φρύδια». Η δεποινίς «Καρά Κας» δικαίωνε το όνομά της. Επιπλέον, κάτω από ην κεντητή ζακέτα, τη λεπτή σεμιζέτα της και το κόκκινο μεταξωτό σαλβάρι (φαρδύ τούρκικο παντελόνι) της, έπαιρνε στάσεις νωχελικές , ανάλαφρες και ναζιάρικες. Αρκετές ώρες μετά θυμόμουνα το κουδούνισμα των χάλκινων τσεκινιών που συνόδευαν τις κινήσεις της….»






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Εστουδιαντίνα της Σμύρνης



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ



ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ εκδόσεις ΒΗΜΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ του GASTON DESCHAMPS

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...