Το Βέλγιο είναι μια χώρα ίση με την Ουαλία περίπου η
οποία όμως χωρίζεται σε τρεις περιοχές με βάση τις γλωσσικές διαφορές:
Α Την Ολλανδόφωνη περιοχή του βορά (Φλάνδρα)
Β Την Γαλλόφωνη περιοχή του νότου (Βαλονία) και
Γ Την Γερμανόφωνη περιοχή στα δυτικά.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Την 7η Φεβρουαρίου του 1968, στη μικρή πόλη Louvain ξέσπασαν ταραχές στο αριστοκρατικό καθολικό πανεπιστήμιο της, αντικείμενο το γλωσσικό ζήτημα του Βελγίου. Τα γεγονότα αυτά έγιναν γνωστά σαν Walen Buiten.
Την δεκαετία του '60, η μικρή αυτή πόλη στην Brabant ήταν ειρηνική, αλλά η εχθρότητα μέσα στην χώρα είναι ένα ζήτημα που απλά κρατείται σε καταστολή.
Η ίδια δε η πρωτεύουσα της χώρας οι Βρυξέλες
βρίσκονται στην Φλαμανδία και είναι δίγλωσση.
Οι Ολλανδόφωνοι είναι αριθμητικά περισσότεροι από
τους Γαλλόφωνους σε αναλογία 2 προς 3. Ενώ οι περισσότεροι Φλαμανδοί
καταλαβαίνουν Γαλλικά, οι Βαλόνοι δεν καταλαβαίνουν Ολλανδικά.
Οι διαφορές σ
αυτές τις περιοχές δεν είναι μόνο γλωσσικές αλλά και οικονομικές και διαφορά
πολιτισμού και επιθυμίας εξουσίασης της μιας επί της άλλης.
Την δεκαετία του 1990 οι περιοχές της Βαλονίας
βυθίστηκαν σε μεταβιομηχανική παρακμή με την εξαφάνιση των ανθρακωρυχείων, της
χαλυβουργίας, της βιομηχανίας παραγωγής πλακών από σχιστόλιθο, της
μεταλλουργικής βιομηχανίας και της κλωστοϋφαντουργίας. Η παραγωγή άνθρακα το
1998 ήταν μικρότερη κατά 2.000.000 τόνους ετησίως έναντι των 21.000.000 τόνων
του 1961. Αντίθετα οι Φλαμανδοί γνώρισαν ραγδαία οικονομική ανάπτυξη, την
δεκαετία 1966-1976 είχε ανάπτυξη 5,3%.
Ιστορικά τώρα αυτό είναι έξω από την Βελγική λογική,
οι γαλλόφωνοι που ζούσαν που ζούσαν στις βιομηχανικές περιοχές της Βαλονίας
κυριαρχούσαν στις φτωχές περιοχές της αγροτικής Φλάνδρας, που το 1947
αντιπροσώπευε το 20% του αγροτικού πληθυσμού. Το γεγονός αυτό δημιούργησε
μνησικακία στου Φλαμανδούς θεωρώντας ότι η γαλλόφωνη ελίτ κρατούσε στα χέρια
της την πολιτική και πολιτιστική εξουσία της χώρας.
Έτσι δημιουργήθηκε Φλαμανδικό εθνικιστικό κίνημα,
ιστορικά οι Φλαμανδοί είχαν συνεργαστεί με τις γερμανικές αρχές κατοχής κατά
τον Β ΠΠ με στόχο να κερδίσουν αυτονομία από τους ΝΑΖΙ.
Οι οικονομικοί όροι Φλάνδρας Βαλονίας από το 1960
ανατράπηκαν, οι Φλαμανδοί λοιπόν ένοιωσαν
ότι είναι μια δυναμική κοινότητα παγιδευμένη σε ένα αναχρονιστικό
κράτος.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η μεγάλη διαίρεση του Βελγίου, οι κάτοικοι δεν νοιώθουν πολίτες ενός κράτους, στα ανατολικά μέρη της Wallonie φαίνονται οι γερμανόφωνες περιοχές.
Επιπλέον στον «γλωσσικό πόλεμο» της χώρας προστέθηκε
ένα ακόμα ζήτημα, κυριάρχησε δια νόμου η επιβολή της Ολλανδικής σαν επίσημης
γλώσσας της χώρας, στα δικαστήρια, τα σχολεία, τις υπηρεσίες της Φλάνδρας έγινε
υποχρεωτική.
Δηλαδή το Βέλγιο συνδυάζει όλα τα κριτήρια των
κρατών που διασπούνται.
Τα σημάδια αυτής της εχθρότητας δεν άργησαν να
φανούν στην Βελγική κοινωνία. Στο πανεπιστήμιο του Λεφέν (Λουβαίν) οι
ολλανδόφωνοι φοιτητές εναντιώθηκαν στην παρουσία γαλλόφωνου καθηγητή με
συνθήματα όπως «Walen
buiten!»
(Έξω οι Βαλόνοι!) και το πανεπιστήμιο διασπάστηκε, οι γαλλόφωνοι πήγαν στην
Βραβάντη Βαλονία και ίδρυσαν πανεπιστήμιο της Βουβαίν λα Νεβ, στην συνέχεια
χωρίστηκε η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου.
Τα γεγονότα ανέτρεψαν την κυβέρνηση και γίνηκαν μια
σειρά συνταγματικές ρυθμίσεις από μετριοπαθείς πολιτικούς με στόχο να
ικανοποιηθούν οι Φλαμανδοί που πια ήταν υπέρ της απόσχισης.
Το Βέλγιο διαιρέθηκε σε τρεις περιοχές :
Φλάνδρα
Βαλονία και
Βρυξέλλες.
Η κάθε μια είχε δικό της κοινοβούλιο πλάι στο εθνικό
κοινοβούλιο, επισήμως αναγνωρίστηκαν τρεις κοινότητες:
Η Ολλανδόφωνη
Η Γαλλόφωνη και
Η Γερμανόφωνη (με 65.000 κατοίκους).
Ειδικά προνόμια έχουν καθοριστεί για όλες τις
περιοχές και τις γλωσσικές κοινότητες, οι Βρυξέλλες κηρύχθηκαν επισήμως
δίγλωσση, στην πραγματικότητα όμως το 85% του πληθυσμού μιλά Γαλλικά.
Το Βέλγιο είναι χωρισμένο σε 10 επαρχίες (5 στην
Φλάνδρα και 5 στην Βαλονία), φυσικά οι διαρκείς μεταρρυθμίσεις μεταβιβάζουν εξουσίες στην περιφέρεια
εξασθενίζοντας το κεντρικό κράτος. Ο πρωθυπουργός πρέπει να είναι δίγλωσσος
(άρα προερχόταν από την Φλάνδρα), ισότητα μεταξύ των γλωσσικών διαιρέσεων
υπάρχει και Συνταγματικό Δικαστήριο (Cour d Arbitrage) η προεδρία εναλλάσσεται
με βάση το γλωσσικό κριτήριο. Στην κυβέρνηση μιλούν την γλώσσα επιλογής τους
προκειμένου να αποφασίσουν ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος.
Δηλαδή το Βέλγιο είναι ένα κράτος κουρελού, η δε
κεντρική κυβέρνηση έχει ελάχιστα περιθώρια πρωτοβουλιών, ακόμα και στην
εξωτερική πολιτική.
Όλα αυτά έχουν τεράστιο κόστος διότι τα
πάντα λειτουργού εις διπλούν μέχρι και η ονομασία τους κράτους που είναι Belgie η Belgique
δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι σήμερα η κοινή γλώσσα του Βελγίου
είναι η Αγγλική.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ;
Το ερώτημα είναι αφού υπάρχουν τέτοιες αντιθέσεις
μεταξύ του μικρού πληθυσμού του Βελγίου γιατί δεν διαλύεται το κράτος,
προσωπικά πιστεύω ότι σύντομα θα συμβεί η διάλυση, προς το παρόν υπάρχουν τρεις
λόγοι που δεν διαλύεται το Βέλγιο, αν ένας από αυτούς ατονήσει η διάλυση είναι
δεδομένη.
ΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
Το Βέλγιο είναι ένα πλούσιο κράτος.
ΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ
Οι συνταγματικές ρυθμίσεις που έσπευσαν οι πολιτικοί
του Βελγίου να κάνουν μετά τα γεγονότα του Λεφέν έδωσαν χρόνο και απομάκρυναν
τον αποχωρισμό, ο οποίος έχασε τον επείγοντα χαρακτήρα.
ΛΟΓΟΣ ΤΡΙΤΟΣ
Το εθνικό αίσθημα της βελγικής νεολαίας δεν έχει την
ένταση που είχε πριν μερικές δεκαετίες.
Ωστόσο το χάσμα που χωρίζει τους Φλαμανδούς από
Βαλόνους είναι πολύ μεγαλύτερο από το χάσμα που χώριζε τους Τσέχους από τους
Σλοβάκους και τους Κροάτες από τους Σέρβους, έτσι η διάσπαση του Βελγίου σε δύο
ή περισσότερα κράτη είναι κάτι που θα συμβεί τα επόμενα χρόνια.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ του Tony Judt εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου