ΔΕΝΔΡΟΤΟΜΗΣΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΜΠΡΑΗΜ

Η Ιουλιανή Σύμβαση του 1827 (6-7-1827) έχει ήδη υπογραφτεί, η σύμβαση αυτή προέβλεπε κατάπαυση των εχθροπραξιών.

Οι Τούρκοι και οι Αιγύπτιοι αγνοούσαν τις αποφάσεις και συνέχιζαν την προσπάθεια υπόταξης της Επανάστασης.  Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων κατά των επαναστατημένων Ελλήνων χρησιμοποιήθηκαν όλα τα μέσα, η πειθώ, η κολακεία, η εξαγορά, η βία, στο τέλος χρησιμοποιήθηκε και η τακτική της καμένης γης, ώστε η πείνα να αποκάμει τους ήδη ταλαιπωρημένους Έλληνες και να παραδοθούν, μετά τις επιχειρήσεις του ο Ιμπραήμ στην Αχαΐα επέστρεψε να ξεχειμωνιάσει στην Καλαμάτα, εδώ δεν έμεινε αργός, αφού ζήτησε παράδοση από τους Μεσσήνιους οπλαρχηγούς, οι οποίοι την απέρριψαν, άρχισε να εφαρμόζει τακτική καταστροφής της γης.

 

Ο Κολοκοτρώνης του απάντησε σε αυτή του την ενέργεια:

«Αυτό οπού μας φοβερίζεις, να μας κόψης και κάψης τα καρποφόρα δέντρα μας, δεν είναι της πολεμικής έργον, διατί τα άψυχα δένδρα δεν εναντιώνονται εις κανένα, μόνον οι άνθρωποι οπού εναντιώνονται έχουνε στρατεύματα και σκλαβώνεις, και έτσι είναι το δίκαιον του πολέμου…όχι τα κλαδιά να μας κόψης, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνον πέτρα απάνω στην πέτρα να μην μείνη, ημείς δεν προσκυνούμεν.

 

Τι τα δένδρα μας αν μας τα κόψης, και κάψης την γην δεν θέλει την σηκώσης και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνη, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζης πως την γην μας θα την κάμης δική σου, βγάλτο από το νου σου»

 

Η υλοτόμηση των δένδρων γινόταν υπό την προστασία 5.000 ιππέων του Κεχαγιάμπεη και κατέστρεψαν :

60.000 συκιές

25.000 ελιές

Χιλιάδες μουριές και χιλιάδες κλίματα.

Η τακτική απέβλεπε σε λιμοκτονία του πληθυσμού, ο οποίος θα αποστερείτο τα μέσα συντήρησής του.

Η λαϊκή μούσα απέδωσε όσο πιο ζωντανά μπορούσε το θλιβερό πέρασμα του Ιμπραήμ πασά από την Μεσσηνία και το θρήνο της καταστροφής των δέντρων με τους παρακάτω στίχους:

 

Τι έχεις καημένε Πλάτανε και στέκεις μαραμένος

Μέρα και νύχτα με νερό και πάλι μαραμένο
 Παιδιά σαν με ρωτήσετε να σας το μολογήσω




Μπαήμ πασάς επέρασε με δεκαοχτώ χιλιάδες,
κι όλοι στον ίσκιο μου έκατσαν, κι όλοι στην αποσκιάδα
κι' όλοι σημάδι μ' έβαλαν κι' οι δεκαοχτώ χιλιάδες
Αχ, μα εκείνος που με μάρανε, ήτανε ο Ιμπραήμης.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ιμπραήμ πασάς (إبراهيم باشا στα αραβικά, 1789 -10 Νοεμβρίου 1848).

Οι Έλληνες εκμεταλλεύτηκαν τον ανήθικο αυτό πόλεμο που πραγματοποιούσαν οι Αιγύπτιοι και διαμαρτυρήθηκαν στις μεγάλες δυνάμεις, έστειλαν επιστολές στους ναυάρχους με τον Παναγιώτη Γιαννέα «Ιδού τι κάνει ο εχθρός των Ελλήνων» έγραφε ο Κολοκοτρώνης.

 

Οι Ευρωπαίοι δεν πίστευαν αυτά που διάβαζαν και έστειλαν τον Άμιλτον μαζί με την Γαλλική και Ρωσική φρεγάτα στον Αλμυρό να δουν αν αυτά είναι αληθινά, οδήγησαν τους καπεταναίους στον κάμπο της Καλαμάτας και εκεί με τα μάτια τους διαπίστωσαν το μέγεθος της καταστροφής. Στράφηκαν στον Κεχαγιάμπεη και του ζήτησαν να σταματήσει «Εγώ δεν εξεύρω αυτό, την προσταγήν του ανωτέρου μου κάνω, και οι Ναύαρχοι και ο Ιμπραίμης ας κάνουν ότι θέλουν» ήταν η απάντησή του.

 

Ο Ιμπραήμ με τις καταστροφές που ξεκίνησε δρούσε πια έξω από το διεθνές δίκαιο, κατά τον Κολοκοτρώνη αυτός ήταν ο λόγος που επιχείρησαν στο Ναυαρίνο, γράφει:

« Και τότενες αποφάσισεν ο γενναιότατος Κόρδιγκτων και οι γενναιότατοι Ρούσσος και Γάλλος και επήγαν εις το Νιόκαστρο  και τους έκαψαν την αρμάδα! Και τότενες όπου επήγαν εις το Ναυαρίνο να ήθελε ευρεθούν δύο χιλιάδες Έλληνες ήθελαν σκοτώσει τις δεκαπέντε χιλιάδες Τούρκους, γιατί έμεναν εις απελπισίαν, καίοντας την αρμάδα».

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Η ναυμαχία του Ναβαρίνου σαν αφορμή είχε την εκτός Διεθνούς δικαίου  συμπεριφορά των Τουρκο-αλβανο-αιγυπτίων, τα αίτια βέβαια ήταν άλλα.
 

Φυσικά οι λόγοι της ναυμαχίας του Ναυαρίνου υπήρξαν άλλοι, απλά η δεδροτόμηση έδωσε ευκαιρία να εφαρμοστούν οι Συνθήκες που ήδη είχαν αποφασιστεί στην Πετρούπολη και το Λονδίνο.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 του Σ. Ι Καργάκου εκδόσεις Realnews

 

ΕΠΙΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ του Καρλ Μέντελσον – Μπαρτόλντι(Βαρθόλδυ) σε απόδοση της Ελένης Γαρίδη για τις Εκδόσεις της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας.