ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΟΥΑΡΩ

 

 

 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πλήθος ηθοποιοί έχουν παρουσιάσει τις περιπέτειες του Ηρακλή Πουαρώ.
 

Στο τέλος του Α ΠΠ η Αγκάθα Μαίρη Κλαρίσα Μίλες, Λαίδη Μάλλοουαν (Agatha Mary Clarissa Miller, Lady Mallowan 15/9/1890-12/1/1976) σύζυγός του συνταγματάρχη Αρτσιμπαλντ Κρίστι έγραψε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα «Η μυστηριώδης υπόθεση στο Στάιλς», σ αυτό το κείμενο πρωτοεμφανίστηκε ο Ηρακλής Πουαρώ, εδώ θα πρέπει να δούμε τον λόγο που Αγκάθα του έδωσε την εθνικότητα του Βέλγου.

Δύο είναι οι λόγοι, ο πρώτος είναι ότι η Αγκάθα συμμετείχε στον πόλεμο εργαζόμενη σε αποθήκη φαρμάκων ενός νοσοκομείου (ίσως γι αυτό τα δηλητήρια είχαν και εξέχουσα θέση στην πλοκή των έργων της), απέναντι από το σπίτι της στο Λονδίνο είχαν κατασκηνώσει Βέλγοι πρόσφυγες, τους οποίους φυσικά καθημερινά έβλεπε και περιεργαζότανε τις ιδιαιτερότητές τους. Πρόσφατα ένας συνταξιούχος διοικητής του ναυτικού του Ντέβον, ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε σε λίστες με ονόματα προσφύγων, έναν Βέλγο συνταξιούχο χωροφύλακα που κατέφυγε ως πρόσφυγας στο Torquay και είχε πιθανότατα γνωριστεί με τη νεαρή τότε, Αγκάθα, σε κάποια εκδήλωση και ο οποίος ενδεχομένως να αποτέλεσε το εν ζωή πρότυπο για το χαρακτήρα του Πουαρώ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μία από τις άπειρες αφίσες με θέμα τα δεινά των Βέλγων που κυκλοφορούσαν στις χώρες της Ανταντ.

Ο δεύτερος έχει να κάνει με όλο το σκηνικό του Α ΠΠ, οι λόγοι αυτού του πολέμου είναι όπως σ όλους τους πολέμους κυρίως οικονομικοί, οι αφορμές πάλι ήταν εντελώς διαφορετικές και αυτές οι αφορμές ξεκίνησαν από  το Μαρόκο, το Σεράγιεβο και το Βέλγιο, οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν την προάσπιση της  ουδετερότητας του Βελγίου για να ευαισθητοποιήσουν την κοινή τους γνώμη, την ουδετερότητα βέβαια δεν την ήθελαν για το καλό του βελγικού λαού αλλά για να μη αποκτήσουν οι Γερμανοί βάσεις στις ακτές της Μάγχης που θα μπορούσαν πιο εύκολα να τους πλήξουν, στον λαό όμως πέρασαν την στρατηγική για την Αγγλία  ουδετερότητας του Βελγίου,  σαν πονοψυχιά για τον βελγικό λαό, έγινε λοιπόν τεράστια προπαγάνδα με όλα τα μέσα στον λαό και όταν οι Γερμανοί εισήλθαν στο Βέλγιο πιά έπαθαν ντελίριο για το κακό που βρήκε τους Βέλγους και τις «φρικαλεότητες» που διέπρατταν τα προελαύνοντα γερμανικά στρατεύματα σε βάρος του βελγικού πληθυσμού (όλα αυτά ήταν μια ψεύτικη πραγματικότητα) να φανταστεί κανείς ότι οι μεν Γερμανοί την πτώση της Αμβέρσας την μετέδωσαν σαν μια θριαμβευτική υπόθεση γράφει η Kolnische Zeitung «…οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν…» και το γεγονός αυτό οι εφημερίδες της Αντάντ το μετέφεραν «…τιμώρησαν τους ατυχείς Βέλγους ιερείς για την ηρωική άρνησή τους να χτυπήσουν τις καμπάνες, κρεμώντας τους σαν  ζωντανά γλωσσίδια μέσα στις καμπάνες με  τα κεφάλια τους προς τα κάτω…», έτσι οι Βέλγοι έγιναν συμπαθείς στους Άγγλους.

Ένας Βέλγος ντέντεκτιβ που επιλύει σκοτεινά εγκλήματα είναι κάτι που τον Άγγλο της εποχής, που γράφτηκαν τα αστυνομικά βιβλία, τον προδιαθέτουν ευνοϊκά για  τον κεντρικό ήρωα και τον κάνουν περισσότερο αποδεκτό στον αναγνώστη.

Αλλά ας δούμε πως περιγράφει η Αγκάθα τον Πουαρώ:

« Ο Πουαρώ είναι ένας εκπληκτικός ανθρωπάκος. Μολονότι εξαιρετικά κοντός, ήταν επιβλητικός. Το κεφάλι του είχε εντελώς το σχήμα του αυγού και το κρατούσε πάντα λίγο κυρτό στο ένα πλάι. Το καλοχτενισμένο μουστάκι του θύμιζε στρατιωτικό. Ήταν πάντα ντυμένος στην τρίχα και νόμιζα ότι μια ανεπαίσθητη σκόνη στο  πέτο του θα του προξενούσε μεγάλη θλίψη από ένα οποιοδήποτε τραύμα. Όμως αυτός ο περίεργος άνθρωπος με την εμφάνιση του δανδή που κούτσαινε κάπως, ήταν άλλοτε από τα διασημότερα στελέχη της βελγικής αστυνομίας. Ως  ντέντεκτιβ είχε μια εκπληκτική διαίσθηση και είχε κάνει πραγματικά θαύματα γύρω από την εξιχνίαση των πιο μπερδεμένων εγκληματικών υποθέσεων της εποχής».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Αγκάθα με τον πρώτο της άντρα Archie Christie, με το επίθετο του πρώτου της άντρα έγινε παγκοσμίως γνωστή, αλλά σαν  Lady Mallowan ονομάστηκε με το όνομα του δεύτερου άντρα της, τον αρχαιολόγο Max Mallowan.

Η Αγκάθα Κρίστη «σκότωσε» τον Ηρακλή Πουαρώ το 1975, λίγο δηλαδή πριν τον δικό της θάνατο στο αστυνομικό «Αυλαία» σε αυτή την υπόθεση ο Ηρακλής Πουαρώ πήγε στο Στάιλς Κορτ του Έσσεξ για να πεθάνει ήσυχα, εν τω μεταξύ επίλυσε .ενα ακόμα αίνιγμα ας δούμε πως το περιγράφει ο φίλος του λοχαγός Αρθρουρ Χόστινγκς:

« Ο καημένος ο φίλος μου! Παράλυτος από τα αρθριτικά, τριγύριζε πάνω στην καρέκλα με ρόδες. Το κάποτε παχύ σώμα του είχε μπάσει. Ήταν ένας κοντός και αδύνατος άντρας. Το πρόσωπό του ήταν ρυτιδωμένο. Πουαρώ που έβαφε τα μαλλιά του και το περίφημο μουστάκι ήταν η σκιά του  παλιού εαυτού του. Μόνο τα μάτια του ήταν τα ίδια, όπως πάντα, πονηρά και λαμπερά και τώρα γεμάτα συγκίνηση…».

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ηρακλής Πουαρώ είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση στα " φαιά  κύτταρα" του εγκεφάλου του, σε βαθμό που οι εγκληματίες να σχεδιάσουν θέλοντας να αποδείξουν την υπεροχή τους,  παρουσία του,   εγκλήματα που τα " φαιά κύτταρα" του Βέλγου να μη μπορούν να επιλύσουν ... μάταια όμως.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΙΟΥΝΙΟΣ 1998