ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ

 

 

Για το άστρο της Βηθλεέμ έχουμε μαρτυρία από τον Ματθαίο και κάποια στοιχεία από τον Λουκά

Ματθαίος 1-12,16

Λουκάς β 7-11,16

Από αυτή την παράθεση συνάγουμε:

1.      Ο αστέρας προκάλεσε εξαιρετική εντύπωση.

2.      Το αστέρι εξαφανίσθηκε όταν οι μάγοι πλησίασαν στα Ιεροσόλυμα.

3.      Το αστέρι ήταν ορατό σε μεγάλη περιοχή της γης.

4.      Η απόφαση του ταξιδιού των μάγων ήταν προσωπική παρόρμηση.

5.      Οι μάγοι ως σοφοί της εποχής γνώριζαν ότι το φωτεινό αντικείμενο ήταν αστέρι.

6.      Όταν έφτασαν οι μάγοι δεν προσκυνήσαν το βρέφος αλλά το παιδίον

7.      Οι μάγοι χρειάστηκαν αρκετό χρόνο για να φτάσουν στα Ιεροσόλυμα.

8.      Οι μάγοι δεν ήταν τρεις αλλά περισσότεροι του ενός.

 

 

Με βάση αυτά τα στοιχεία αποκλείεται να ήταν διάττων αστέρας ή βολίδα η μετεωρίτης διότι το άστρο της Βηθλεέμ εφαίνετο επί δύο χρόνια.

Ο Ωριγένης (185-254μχ ) μίλησε για κομήτη  εσφαλμένα, ο καθηγητής της Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και Ακαδημαϊκός K Ferrari D Occhieppo υποστήριξε ότι ήταν ο πλανήτης Δίας και τις θέσεις του παρουσίασε στην Ακαδημία Επιστημών της Βιέννης ( Der Stern der Magier 1975),  των απόψεών του υπήρξαν πολλοί διάσημοι επιστήμονες υποστηριχτές.

ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ

Σύνοδος  Πλανητών, ο Κέπλερ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το 747 από κτίσεως Ρώμης (δηλαδή το 7πχ) ο Ζεύς ήρθε σε σύνοδο με τον Κρόνο τρεις φορές σε ένα έτος και τον επόμενο χρόνο δημιουργήθηκε το «πύρινο τρίγωνο» με την προσέγγιση στους δύο και στον Άρη και ο Χριστός γεννήθηκε ένα με δύο χρόνια από την σύνοδο.

 

Με την άποψη αυτή συμφωνούν πολλοί ερευνητές, κάποιοι παρουσίασαν κάποιες βελτιωμένες απόψεις όπως ο H Kritzinger  το 1911 και ο  Grhardt το 1922 αλλά και άλλοι όπως ο R Hennig το 1936 και ο  L Liebhart το 1954. Ο καθηγητής Στ Πλακίδης υποστήριξε ότι το Ευαγγέλιο κάνει λόγο περί «Αστέρος», εκτός και αν ο όρος αυτός έχει θέση περιληπτική με την έννοια «αστερισμός».

 

«Μεγάλαι σύνοδοι» και συγκεκριμένα των πλανητών Ερμή, Αφροδίτη, Άρη, Δία και Κρόνο και τον Ήλιο και την Σελίνη γύρω από την Γη. Υποστηρίχθηκε λοιπόν ότι το άστρο της Βηθλεέμ ήταν η συγκέντρωση των πλανητών τον Απρίλιο του 6 πχ.

Σούπερνόβα ή νόβα αστέρας υποστηρίχθηκε ότι παρατηρούνται 2 με 3 σούπερ νόβα κάθε αιώνα στο Γαλαξία μας που είναι ορατοί με γυμνό οφθαλμό.

 

 

ΛΑΘΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Το χρονολόγιο του Διονυσίου του μικρού (6^ος αιών) που του είχε ανατεθεί η χρονολόγηση από το έτος γέννησης του Χριστού όρισε το έτος 754 το έτος της ενσάρκωσης του Χριστού από την Θεοτόκο. Ονόμασε έτος 1μχ και το έτος 2μχ ως έτος γεννήσεως του Ιησού.

Ο καθορισμός αυτός ήταν όμως εσφαλμένος διότι ο Διονύσιος στηρίχτηκε στα χρονολογικά όρια της αυτοκρατορίας του Οκταβιανού και θεώρησε σαν 28^ο έτος της βασιλείας του το 754 από κτίσεως Ρώμης αντί του ορθού 750. Υπήρχε όμως και άλλο λάθος, το έτος Γεννήσεως του χρονολογίου έπρεπε να τεθεί το έτος 0, έτσι η χρονολόγηση έκανε λάθος ένα ολόκληρο χρόνο.

Το 44πχ ο Ιούλιος Καίσαρας εισήχθη το γνωστό Ιουλιανό ημερολόγιο και αρχή του έτους η 1^η Ιανουαρίου, ο Διονύσιος μετέθεσε την αρχή των χρονολογιών κατά 4 χρόνια αργότερα.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Διονύσιος ο μικρός.

 

ΝΕΩΤΕΡΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑ

 

Εν τω μεταξύ στον εντοπισμό του Αστέρα της Βηθλεέμ ασχολήθηκαν επιστήμονες όπως D W Hughes καθηγητής της Φυσικής του Πανεπιστημίου Sheffield o οποίος σε εκτενές άρθρο του εξέτασε την σύγκλιση τις προηγούμενες θεωρίες, το άρθρο του Χιούζ σχολιάσθηκε από πλήθος επιστήμονες. Τελικά ο Χιούζ δημοσίευσε ένα ειδικό έργο με τίτλο The Star of Bethlehem An Astronomer s Confirmation στο έργο αυτό μιλά για την γέννηση του εσπέρας της 15^ης Σεπτεμβρίου του 7πχ.

Ο D Clarck του Εργαστηρίου Διαστημικών Ερευνών του Uninersity College London και ο F Stephenson  του Ινστιτούτου Σεληνιακών και Πλανητικών Επιστημών του University of Newcastle δημοσίευσαν το  1977 εκτενή μελέτη για σούπερνόβα με συμπέρασμα ότι ο Χριστός ενσαρκώθηκε το 5πχ

 

Από όλη αυτή την υπόθεση των πολλαπλών επιστημονικών αναζητήσεων το συμπέρασμα είναι δεν κατέληξαν οι επιστήμονες σε θετικά και αδιαμφισβήτητα συμπεράσματα. Ο Στ Πλακίδης σημειώνει ότι «….η εξιστόρησις του γεγονότος τούτου δεν είναι απλή ποιητική επινόησις ή μυθική πλοκή, έχουσα ως μόνον κενήν τινα έξαρσιν των συνθηκών της ενανθρωπήσεως του Σωτήρος…».

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΤΟ ΑΣΤΡΟΝ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ του Δημ Κωτσάκη εκδόσεις ΖΩΗ