Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016

ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΛΠ ΣΩΤΗΡΕΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ



 

Ο συγγραφέας Σ Μυριβήλης που υπηρέτησε και στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο κάνει μια πολύ όμορφη αφήγηση πατριδοκάπηλων τοπικών παραγόντων που πήγαν στο μέτωπο της Μακεδονίας για ιδιοτελείς φυσικά σκοπούς, τους οποίους είχαν αμπαλάρει σε πατριωτικό περιτύλιγμα, από την μια κολακεύοντας τον στρατηγό και από την άλλη πουλώντας φτηνό πατριωτισμό στους στρατιώτες του Μακεδονικού μετώπου, η ομοιότητα τους με τις σημερινές πρακτικές των σύγχρονων σωτήρων είναι εξώφθαλμες.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το βιβλίο Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ.




Τα πρόσωπα που συμμετέχουν είναι: Φυσικά οι στρατιώτες, ο στρατηγός Μπαλαφάρας (ένα κωμικός ναπολεοντίσκος), ο Κοντέλης (βουλευτής και δημοσιογράφος φυσικά), ο Γριμπής (δημοσιογράφος), ο Γαρυφάλου (ρήτορας), ο ιερέας Παθεόδωρος.

Οι στρατιώτες βρίσκονται σε ένα γήπεδο παραταγμένοι για να επιστρέψουν στα χαρακώματα και ο στρατηγός φώναξε παράγοντες από τον τόπο καταγωγής των στρατιωτών (την Λέσβο), προκειμένου να συμμετέχουν σε μια θεατρική παράσταση ψεύτικου πατριωτισμού και  σκοπιμοτήτων.

Ας δούμε όμως ποιες ήταν αυτές οι προσωπικότητες που ήρθαν στα μετόπισθεν για να ξεπροβοδίσουν αυτούς που πάνε στο μέτωπο.

Ο βουλευτής Κοντέλης διευθυντής της εφημερίδος «Πατριωτική Φωνή», στην οποία γράφει φλογερά άρθρα και μάλιστα μερικά φύλλα της εφημερίδος του τα χαρίζει στους λόχους του μετώπου για να «φρονηματίζονται» οι στρατιώτες. Ο γιός του όμως δεν είναι στο μέτωπο αλλά σπουδάζει πολιτικές επιστήμες στην Ευρώπη και απ εκεί δεν παραλείπει να γράφει φλογερά άρθρα για την Αιγαιοπελαγίτικη Μεραρχία που φυσικά δεν ήταν στην Ευρώπη αλλά στο μέτωπο. Η γυναίκα του βουλευτή είναι μια παχουλούτσικη κυρία που λιγουρευόντουσαν οι Φραντσέζοι  αξιωματικοί, στις  εκδηλώσεις που γινόντουσαν.

 

Ο δημοσιογράφος Γριμπής είναι ένας παλιάνθρωπος που δημιουργεί εφημερίδες, εισπράττει συνδρομές και μετά από 5-6 φύλλα σταματά την έκδοση. Ο άνθρωπος αυτός έχει σύζυγο την κυρία Αγλαώ που είναι πιο συχνά δίπλα στον στρατηγό Μπαλαφάρα απ ότι είναι ο υπασπιστής του, η κυρία Αγλαώ λοιπόν που πολύ εκτιμά ο στρατηγός Μπαλαφάρας έχει στρογγυλά γαλατερά και θραψερά καπούλια, είναι άσπρη και ψηλή, εν αντιθέσει με τον Γριμπή που είναι όπως λέει ο συγγραφέας σαν υπογεγραμμένη δίπλα σε ένα κεφαλαίο Ω. Η τοπική κοινωνία διηγείτο χαριτωμένες ιστορίες για τον στρατηγό με την άφθονη γεροντική υγεία και την κυρία Αγλαώ, ο Γριμπής βέβαια (που οι στρατιώτες τον λένε Αγλαό) κολακεύει τον στρατηγό Μπαλαφάρα ζητώντας του φωτογραφίες του για δημοσίευση αλλά και ηρωικές διηγήσεις του, και ο στρατηγός υποχρέωσε τους αξιωματικούς να γραφτούν συνδρομητές στην νέα εφημερίδα του Γριμπή την «Επτάλοφο».

 





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Μυριβήλης διδάσκει θεατρικό έργο σε στρατιωτικό θίασο, στο Μακεδονικό Μέτωπο (Νιγρίτα 1916-17).
(Προέλευση: «Η μεσοπολεμική πεζογραφία», εκδ. Παν. Σοκόλη, τ. ΣΤ', Αθήνα 1993, σ. 106)
 

Ο Γαρυφάλου είναι απέτυχε σαν κορίστας σε οπερέτα, σαν δημόσιος υπάλληλος, σαν διευθυντής κινηματογράφου, σαν μεσίτης οικοπέδων, σαν παραγγελιοδόχος ετοίμων γερμανικών κοστουμιών και στην συνέχεια προσκολλήθηκε  στην Επαναστατική κυβέρνηση του Ε Βενιζέλου και έκτοτε γύριζε στα στρατεύματα που πολεμούσαν και διδασκάλευε τους πατριώτες που πολεμούσαν πατριωτισμό.

Ο λοχαγός  Παπαθεόδωρος ήταν ο ιερέας της μεραρχίας, καμιά σχέση με ασκητισμό παχύς, συχνά μεθυσμένος, αλλά είχε πάρει και παράσημο «Σταυρό Πολέμου» διότι έδειξε στον στρατηγό   Μπαλαφάρα ένα βόλι που βρήκε στο δίκωχό του μια μέρα που επισκέφτηκε τα χαρακώματα να δώσει την ευχή του στους στρατιώτες, και αυτός βέβαια δεν παρέλειπε να γλύφει τον στρατηγό Μπαλαφάρα, βγάζοντας λόγους που συνδύαζε την Παλαιά Διαθήκη και τα λόγια των προφητών με τον στρατηγό Μπαλαφάρα που δεν παρέλειπε μετά  από κάθε λειτουργία να του φιλά επιδεικτικά το χέρι.

Αυτοί λοιπόν ήρθαν να μιλήσουν στους στρατιώτες που πήγαιναν να πολεμήσουν στο μέτωπο της Μακεδονίας.

Πρώτος πήρε τον λόγο ο βουλευτής – δημοσιογράφος με τον γιο στην Ευρώπη και σε καθαρεύουσα μπροστά σε 10.000 στρατιώτες (10.000 ψήφοι) εις στάσιν προσοχής είπε: Όσοι γυρίσουν να γυρίσουν με το βαπόρι της Πόλης. Αλλιώτικα … να μη γυρίσουν καθόλου. Όσοι πάλι πεθάνουν, θα χτιστεί ένα μεγάλο άγαλμα της Ελευθερίας και από κάτω θα έχει τα ονόματά τους με χρυσά γράμματα και δίπλα θα γραφόταν και το χωριό του κάθε ένα.

Μετά μίλησε ο Γριμπής (ο Αγλαός) και υποσχέθηκε δια του τύπου να διαλαλήσει την δόξα των στρατιωτών, σαν τους Μαραθωνομάχους και τους Σαλαμινομάχους, στην συνέχεια μίλησε κυρίως για τον στρατηγό Μπαλαφάρα.

Τέλος μίλησε ο Γαρυφάλου που απήγγειλε στίχους του Βαλαωρίτη, έκανε χειρονομίες και κραύγαζε συνθήματα, είπε αρχαία ρητά «Αμυνώ δε και μόνος και μετά πολλών» και κάποτε τελείωσε.

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Χαρακώματα σ όλη την Ευρώπη, οι στρατιώτες υπέφεραν τα πάνδεινα.
 

Τότε βάρεσαν οι σάλπιγγες «προσοχή» και   γίνηκε προσκλητήριο νεκρών, δηλαδή είπαν επί τρία τέταρτα τα ονόματα όλων όσων χάθηκαν (από βόλι ή κακοπάθεια) στην Μεραρχία. Ο Παπαθεόδωρος έλεγε μουρμουριστά συχώρια, ο βουλευτής-δημοσιογράφος σκούπιζε τα γυαλιά του κατασυγκινημένος και 10.000 φαντάροι σε παρουσιάστε  το όπλο τους ακούνητοι επί τρία τέταρτα της ώρας, όταν ακούστηκε ανάπαυση, όλοι έβγαλαν μια κραυγή αχ!

Στην συνέχεια η Μεραρχία παρέλασε μπροστά από τον βουλευτή, τον δημοσιογράφο, τον ρήτορα, τον ιερέα και τον στρατηγό Μπαλαφάρα, υπό τους ήχους της αγαπημένης μουσικής του στρατηγού

Μπαίνω μες στα αμπέλι

Σα νοικοκερά.

Να κι ο νοικοκύρης

Και με κυνηγά!

Η φάλαγγα των στρατιωτών προχώρησε στη λάσπη και υπό βροχή και όταν χάθηκαν από τα μάτια των επισήμων ο λοχαγός διέταξε  «Τα όπλα αναρτήσατε» και μετά «Οδοιπορικώς».

 

 

 

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ του Στρατή Μυριβήλη εκδόσεις ΕΣΤΙΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...