ΑΓΑΛΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΟΝ ΑΘΩ

 

Ο Δεινοκράτης (     Στὴν γραμματεία  ἀναφέρεται και σαν   Στασικράτης, Στησικράτης, Χειροκράτης, Δεινοχάρης, Δεινοκράτης κ. α….) ήταν σπουδαίος αρχιτέκτονας από τη Ρόδο και σύμβουλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Απεικόνιση του σχεδιασμού του Δεινοκράτη για το άγαλμα του μ Αλεξάνδρου στον Άθω.

Απὸ τον Στράβωνα αναφέρεται ως Χειροκράτης ο Ρόδιος όταν αναφέρεται στην ανοικοδόμηση του ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο. Ο Ψευδο-Καλλισθένης τον αναφέρει με τα ονόματα Ερμοκράτης και Ιπποκράτης με καταγωγὴ  απὸ την  Ρόδο καὶ ως τον αρχιτέκτονα τοῦυΜ. Αλεξάνδρου που έκτισε την Αλεξάνδρεια. Στον Πλούταρχο τον βρίσκουμε με το όνομα Στασικράτης.

Σαν Δεινοχάρη τον συναντάμε στὸν Πλίνιο τὸν Πρεσβύτερο όταν τὸν αναφέρει στον κατάλογό του, με τους πέντε δεξιοτέχνες αρχιτέκτονες της αρχαιότητος. Επίσης ὁ Πλίνιος τον αναφέρει δύο φορὲς συσχετίζοντὰς τον με την δημιουργία τῆς Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου.

 

 Ὁ Decimus Magnus Ausonius (περ. 310 – 395),  Ρωμαίος ποιητής και ρήτορας, ελληνικῆς κατὰ τὸ ήμισυ καταγωγής, τον αναφέρει και αυτὸς σαν Δεινοχάρη στο ποίημά του Mosella,  ανάμεσα στοὺς επτὰ μεγαλύτερους αρχιτέκτονες, με κορυφαίο στην λίστα τον Δαίδαλο.

 

 Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, είναι ο αρχιτέκτονας του βασιλικού τάφου της ελληνιστικής περιόδου που βρέθηκε στην Αμφίπολη. Συγκεκριμένα η προϊσταμένη της ΚΗ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Ἀρχαιοτήτων Σερρών, Κατερίνα Περιστέρη, δήλωσε:

 

«Κατά την περίοδο που χρονολογείται ο ταφικός περίβολος, μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, μέχρι το τέλος του 4ου  π.Χ. αιώνα, διαδραματίζονται σπουδαία ιστορικά γεγονότα στην περιοχή της Αμφίπολης. Σημαντικοί στρατηγοί και ναύαρχοι του Μ. Αλεξάνδρου σχετίζονται με την περιοχή, εδώ ο Κάσσανδρος εξορίζει και θανατώνει το 311 π.Χ. τη νόμιμη σύζυγο του Μ. Αλεξάνδρου, Ρωξάνη, και το γιο του, Αλέξανδρο Δ’. Επιπλέον, τον ταφικό περίβολο έχει σχεδιάσει ο αρχιτέκτονας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Δεινοκράτης».

Εργάστηκε και για τη δημιουργία ταφικού μνημείου για τον πατέρα του Αλέξανδρου, Φίλιππο Β`, το οποίο όμως δεν κατάφερε να ολοκληρώσει.

Το 332 π.Χ., ο Μέγας Αλέξανδρος διόρισε τον Δεινοκράτη υπεύθυνο της μελέτης για την τοπογραφική και πολεοδομική κατασκευή της πόλης της Αλεξάνδρειας, στη μεσογειακή ακτή της Αιγύπτου. Ο Δεινοκράτης σχεδίασε την πόλη σε μορφή Καννάβου, δηλαδή σε πλέγμα οριζόντιων και κάθετων γραμμών. Ο σχεδιασμός αποτέλεσε πρότυπο κατασκευής πόλεων κατά την ελληνιστική περίοδο.

 

Τη νεκρική πυρά του Ηφαιστίωνα στη Βαβυλώνα, σχεδίασε το νεκρικό μνημείο για τον στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ηφαιστίωνα που πέθανε το 324 π.Χ.. Ήταν χτισμένο από πέτρα (που δεν ήταν διαθέσιμη στην γύρω περιοχή) και έμοιαζε με Βαβυλωνιακό ναό, είχε 6 ορόφους και ήταν επιχρυσωμένο. ένα κολοσσιαίο μνημεῖί έξι ορόφων στη Βαβυλώνα και πλάτους 180 μ., με χρυσές διακοσμήσεις στους ορόφους.

 

Κατὰ τον Διόδωρο (ΙΖ.115.1-6) ὁ Αλέξανδρος γκρέμισε τα τείχη της Βαβυλώνας, για να κάνει την ταφική πυρά του Ηφαιστίωνος.

 

Ο Πλούταρχος (Βίοι Παράλληλοι. Αλέξανδρος 72.3) λέει ότι ο Αλέξανδρος διέταξε να γκρεμίσουν τις επάλξεις απὸ τα τείχη των γειτονικών πόλεων στα Εκβάτανα, εμμέσως μετά τον θάνατο του Ηφαιστίωνα, σαν   εκδήλωση πένθους.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Φανταστική αναπαράσταση με τον Μ. Αλέξανδρο (προφανώς και τον Δεινοκράτη) να σχεδιάζουν την Αλεξάνδρεια το 332 π.Χ. (ο πίνακας είναι του Α. Castaigne).

 Και ανακατασκεύασε το Ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο σε συνεργασία με τον Παιώνιο και τον Δημήτριο,  ένα από τα επτά θαύματα της Αρχαιότητας, ο οποίος είχε καταστραφεί από τον (κατά τα άλλα άγνωστο) Ηρόστρατο, στις 21 Ιουλίου 356 π.Χ., την ίδια μέρα, που απ' ότι λέγεται, γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος... Υπήρξε από τους μεγαλύτερους του κλασικού κόσμου, μεγαλύτερος και από τον Παρθενώνα, που χτίστηκε αργότερα στην Αθήνα (η βάση των θεμελίων είχε μήκος 131 μέτρα και πλάτος 79 μ., ενώ 120 μαρμάρινοι κίονες υποστήριζαν το κύριο τμήμα του ναού. Κάθε κίονας είχε ύψος 20 μέτρα). Το 356 π.Χ. ο ναὸς καταστράφηκε απὸ πυρκαγιὰ και αργότερα ὁ Μ. Αλέξανδρος, επισκεπτόμενος την Έφεσο, έδωσε διαταγὴ να οικοδομηθεί και πάλι ο ναός, στην ίδια θέση, με συμμετοχή του Δεινοκράτους στο σχεδιασμό του. Αυτὸν τον ναὸ είδε ο Ἀντίπατρος, ο εμπνευστὴς της λίστας με τα επτὰ θαύματα του αρχαίου κόσμου, και αναφέρει ότι το μεγαλείο του ναού της Αρτέμιδος υπερβαίνει κάθε άλλο των υπολοίπων.

 

Η συνάντησή του με τον Μέγα Αλέξανδρο έγινε όταν ο στρατηλάτης έψαχνε τοποθεσία για την κατασκευή μεγαλοπρεπούς πόλεως στο όνομά του. Τότε ο Δεινοκράτης είχε προτείνει την κατασκευή της στο όρος Άθως στην Ελλάδα.

      Τὴ συνάντηση του Δεινοκράτους μὲ τὸν Ἀλέξανδρο μας την περιγράφει ὁ Πλούταρχος στο «Περὶ τῆς Αλεξάνδρου τύχης ή ἀρετής», 335:

...« Ἐγὼ δ´ » είπε « εἰς ἄφθαρτον, ὦ βασιλεῦ, καὶ ζῶσαν ὕλην καὶ ῥίζας ἔχουσαν ἀιδίους καὶ βάρος ἀκίνητον καὶ ἀσάλευτον ἔγνωκά σου τὴν ὁμοιότητα καταθέσθαι τοῦ σώματος. Ὁ γὰρ Θρᾴκιος Ἄθως, ᾗ μέγιστος αὐτὸς αὑτοῦ καὶ περιφανέστατος ἐξανέστηκεν, ἔχων ἑαυτῷ σύμμετρα πλάτη καὶ ὕψη καὶ μέλη καὶ ἄρθρα καὶ διαστήματα μορφοειδῆ, δύναται κατεργασθεὶς καὶ σχηματισθεὶς εἰκὼν Ἀλεξάνδρου καλεῖσθαι καὶ εἶναι, ταῖς μὲν βάσεσιν ἁπτομένου τῆς θαλάσσης, τῶν δὲ χειρῶν τῇ μὲν ἐναγκαλιζομένου καὶ φέροντος πόλιν ἐνοικουμένην μυρίανδρον, τῇ δὲ δεξιᾷ ποταμὸν ἀέναον ἐκ φιάλης σπένδοντος εἰς τὴν θάλασσαν ἐκχεόμενον. Χρυσὸν δὲ καὶ χαλκὸν καὶ ἐλέφαντα καὶ ξύλα καὶ βαφάς, ἐκμαγεῖα μικρὰ καὶ ὠνητὰ καὶ κλεπτόμενα καὶ συγχεόμενα, καταβάλωμεν ».

 

Ταῦτ´ ἀκούσας Ἀλέξανδρος τὸ μὲν φρόνημα τοῦ τεχνίτου καὶ τὸ θάρσος ἀγασθεὶς ἐπῄνεσεν,

 

«  Ἔα δὲ κατὰ χώραν » ἔφη « τὸν  Ἄθω  μένειν· ἀρκεῖ γὰρ ἑνὸς βασιλέως ἐνυβρίσαντος εἶναι μνημεῖον· ἐμὲ δ´ ὁ Καύκασος δείξει καὶ τὰ Ἠμωδὰ καὶ Τάναϊς καὶ τὸ Κάσπιον πέλαγος· αὗται τῶν ἐμῶν ἔργων εἰκόνες...»  ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΥΧΗΣ Η ΑΡΕΤΗΣ ΛΟΓΟΣ Βʹ

 

 

«...Μεταξὺ των ἄλλων τεχνιτῶν ζοῦσε τότε καὶ ὁ ἀρχιτέκτων  Στασικράτης, τοῦ ὁποίου τὰ ἔργα δεν ἐπιδίωκαν χάρη καὶ συγκίνηση καὶ προοπτικὴ μὲ τὴ μορφή τους. Τὰ σχέδιά του ἦταν τόσο μεγαλεπήβολα ὥστε τὰ ἔσοδα  ἑ­νὸς μεγάλου κράτους μὲ δυσκολία θὰ ἐπαρκοῦσαν γιὰ τὴν ἐκτέλεσή τους. Αὐτός, ἀφού πῆγε στὸν Ἀλέξανδρο, κατηγοροῦσε τὶς ζωγραφιστὲς εἰκόνες του καὶ τοὺς μαρμάρινους ἢ χάλκινους ἀνδριάντες του ὡς ἔργα δειλῶν καὶ ταπεινῶν τεχνιτῶν.

 

«Εχω σκεφτεῖ, βασιλιά, νὰ ἐμπιστευθῶ τὴν ὁμοιότητα τοῦ σώματός σου σὲ ὕλη ἄφθαρτη καὶ ζωντανὴ ποὺ νὰ ἔχει θεμέλια αἰώνια καὶ βάρος ἀκίνητο καὶ ἀπαρασάλευτο. Δηλαδὴ τὸ ὄρος Ἄθως τῆς Θράκης, ἐκεῖ  ὅπου ἔχει τὸ μεγαλύτερο ὄγκο του καὶ ὑψώνεται περιφανέστατος καὶ ἔχει ὕψος καὶ πλάτη συμμετρικὰ καὶ βραχώδεις ἐκτάσεις καὶ συναρμογὲς καὶ διαστήματα μὲ κάποια μορφή. Ὁ Ἄθως αὐτός εἶναι δυνατὸν μὲ τὴν τέχνη νὰ κατεργαστῇ καὶ νὰ μετασχηματιστῂ  ὧστε νὰ ὀνομάζεται ἀνδριάντας τοῦ Ἀλεξάνδρου καὶ νὰ εἶναι ἀληθινὸς ἀνδριάντας αὐτοῦ, ποὺ μὲ τὰ πόδια του θὰ ἐγγίζῃ τὴ θάλασσα, μὲ τὸ ἕνα  χέρι θὰ ἀγκαλιάζῃ καὶ θὰ ὑποβαστάζῃ πόλη ἰκανὴ νὰ περιλάβῃ 10.000 κατοίκους. Μὲ τὸ δεξί χέρι κρατῶντας φιάλη νὰ χύνῃ ἀπὸ αὐτὴ σπονδὲς πρὸς τιμὴ τῶν θεῶν ὁλόκληρο ποταμὸ ποὺ  θὰ ρέῃ ἀκατάπαυστα καὶ θὰ ἐκβάλλῃ στὴ θάλασσα. Τὰ χρυσὰ καὶ χαλκὰ καὶ τὰ ἐλεφάντινα καὶ τὰ ξύλινα καὶ τὰ ἔγχρωμα ἔργα, ὅλες τὶς μικρὲς καὶ ἀγοραστὲς εἰκόνες ποὺ τὶς κλέβουν ἄς τὶς ἀφήσουμε».

 

Πρότεινε δηλαδή να χαράξει το Άγιο Όρος με τη μορφή του Αλεξάνδρου. Το γιγαντιαίων διαστάσεων άγαλμα με το ένα χέρι θα κράταγε την πόλη και με το άλλο θα κράταγε ένα κύπελλο το οποίο θα γέμιζε με τα νερά του βουνού και όταν ξεχείλιζε αυτά θα έτρεχαν στη θάλασσα.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η ταφικὴ πυρὰ τοῦ Ηφαιστίωνος.

Ο Μέγας Αλέξανδρος όταν άκουσε την τολμηρή πρόταση, θαύμασε τον καλλιτέχνη αλλά την απέρριψε λέγοντας: «Ἄσε τὸν Ἄθω νὰ μένει στὴ θέση του, ἀρκεῖ ὅτι εἶναι μνημεῖο τῆς ὕβρεως τοῦ βασιλιᾶ (ἐννοούσε τὸν Ξέρξη, ποὺ εἶχε ἐπιχειρήσει νὰ κατασκευάσῃ διώρυγα). Ἐμένα θὰ μὲ κάνῃ γνωστὸ ὁ Καύκασος καὶ τὰ Ἠμωδά ὄρη (Ἱμαλάια) καὶ ὁ Τάναης καὶ ἡ Κασπία θάλασσα. Οἱ πράξεις μου θὰ εἶναι οἱ εἰκόνες μου...».

 

Ο πραγματικός λόγος όμως που ο Αλέξανδρος απέρριψε την πρόταση, ήταν γιατί ο Δεινοκράτης δεν είχε υπολογίσει τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων, καθώς σιτηρά δεν θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν κοντά στην πόλη, αλλά θα έπρεπε να μεταφέρονται μέσω θαλάσσης. Η τοποθεσία της σημερινής Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο, ήταν πολύ γονιμότερη από το τραχύ έδαφος του όρους Άθως.

 

Συγκεκριμένα του απάντησε: «Δεινοκράτη, μὲ εὐχαριστεῖ τὸ μεγαλεῖο καὶ ἡ ὀμορφιὰ τοῦ σχεδίου σου, ἀλλὰ νομίζω πὼς  ἡ δημιουργία μιᾶς ἀποικίας στὴ θέση αὐτὴ δὲν εἶναι καλή, γιατὶ ὅπως ἕνα παιδὶ δὲν μπορεῖ νὰ τροφοδοτηθῇ καὶ νὰ ἀναπτυχθῇ χωρὶς γάλα, ἔτσι καὶ μία πόλη δὲν μπορεῖ νὰ συντηρηθῇ καὶ νὰ ἀναπτυχθῇ χωρὶς ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ νὰ ἔχῃ εὔφορα χωράφια καὶ ἄφθονο φαγητὸ ἀπὸ πλούσιες σοδειές. Ἔτσι, ἐνὼ ἡ πρωτοτυπία τοῦ σχεδίου σου ἔχει τὴν ἔγκρισή μου, ἀποδοκιμάζω τὴν θέση ποὺ ἔχεις ἐπιλέξει γιὰ τὴν ἐκτέλεσή του. Θέλω ὅμως νὰ μείνῃς κοντά μου, γιατὶ θὰ χρειαστῶ τὶς ὑπηρεσίες σου».

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο ναός της Εφέσου.
 

     Ο Βιτρούβιος περιγράφοντας τὸ ίδιο περιστατικό, αναφέρει:

 

    «…ὁ ἀρχιτέκτων Δεινοκράτης  πρότεινε στὸν Μέγα Ἀλέξανδρο νὰ χαράξῃ  τὸ  Ἅγιο Ὄρος καὶ νὰ τοῦ  δώσῃ τὴ μορφὴ  ἑνὸς ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος μὲ  τὸ ἕνα χέρι θὰ ὑποστηρίζῃ μία ὁλόκληρη πόλη, καὶ  μὲ τὸ ἄλλο θὰ κρατάει ἕνα κύπελο στὸ ὁποῖο θὰ καταλήγουν ὅλα τὰ ὕδατα τοῦ βουνοῦ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, μὲ ὑπερχείλιση θὰ καταλήγουν στὴν θάλασσα.

 

Ὁ Ἀλέξανδρος, γοητευμένος μὲ τὴν ἰδέα, τὸν ρώτησε ἄν ἡ πόλη αὐτὴ θὰ περιβάλλεται ἀπὸ γῆ ἰκανὴ νὰ ἐφοδιάσῃ τὸν πληθυσμό της μὲ τὸ ἀναγκαῖο σιτάρι γιὰ τὴν ἐπιβίωσή του.

 

Ἀλλὰ ἡ διαπίστωση ὅτι ἡ τροφοδότηση θὰ μποροῦσε νὰ γίνῃ μόνο ἀπὸ τὴ θάλασσα, ὁ Ἀλέξανδρος εἶπε: «Δεινοκράτη, μὲ εὐχαριστεῖ τὸ μεγαλεῖο καὶ ἡ ὀμορφιὰ τοῦ σχεδίου σου, ἀλλὰ νομίζω πὼς  ἡ δημιουργία μιᾶς ἀποικίας στὴ θέση αὐτὴ δὲν εἶναι καλή, γιατὶ ὅπως ἕνα παιδὶ δὲν μπορεῖ νὰ τροφοδοτηθῇ καὶ νὰ ἀναπτυχθῇ χωρὶς γάλα, ἔτσι καὶ μία πόλη δὲν μπορεῖ νὰ συντηρηθῇ καὶ νὰ ἀναπτυχθῇ χωρὶς ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ νὰ ἔχῃ εὔφορα χωράφια καὶ ἄφθονο φαγητὸ ἀπὸ πλούσιες σοδειές. Ἔτσι, ἐνὼ ἡ πρωτοτυπία τοῦ σχεδίου σου ἔχει τὴν ἔγκρισή μου, ἀποδοκιμάζω τὴν θέση ποὺ ἔχεις ἐπιλέξει γιὰ τὴν ἐκτέλεσή του. Θέλω ὅμως νὰ μείνῃς κοντά μου, γιατὶ θὰ χρειαστῶ τὶς ὑπηρεσίες σου».

 

 

Έτσι έκτοτε οι δύο άντρες έμειναν μαζί.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο μνημειακὸς περίβολος του τύμβου Καστά.

 

Βιβλιογραφία

 

Dictionary of the Artists of Antiquity:  Architects, Carvers, Engravers, Modellers, Painters, Sculptors, Statuaries, and Workers in Bronze, Gold, Ivory, and Silver, with Three Chronological Tables. Julius Sillig, Pliny (the Elder.), 1836, σελ 53.

 

DINOCRATES’ PROJECT. «Scientific American Supplement», No. 488, May 9, 1885, Various.  http://www.gutenberg.org/files/27662/27662-h/27662-h.htm#art13

 

«DISCOURSES ON THE FIRST DECADE OF TITUS LIVIUS BY NICCOLO MACHIAVELLI»,  CHAPTER I.—Of the Beginnings of Cities in general, and in particular of that of Rome. FLORENCE, May 17, 1883. http://www.gutenberg.org/cache/epub/10827/pg10827.html

 

Ruins of Ancient Cities Vol. I, Charles Bucke, σελ. 25    http://www.gutenberg.org/files/40860/40860-h/40860-h.htm#Page_25

 

Greek Sculpture, Nigel Spivey, Cambridge University Press, N.Y., σελ. 218

 Vitruvius: Writing the Body of Architecture, Indra Kagis McEwen, MIT Press, 2003, σελ. 95-98.